سید بحرالعلوم به قصد تشرف به سامرا تنها به راه افتاد. در مسی | ایلیا
سید بحرالعلوم به قصد تشرف به سامرا تنها به راه افتاد.
در مسیر، شدیداً در فکر بود.
شخص عربی سوار بر اسب به او رسید و پرسید: سید! درباره چه به فکر فرو رفته‌ای؟
سید گفت: اینکه چطور می‌شود خدا این همه ثواب به زائرین و گریه کنندگان سیدالشهدا (علیه السلام) می‌دهد؟ مثلا در هر قدمی ثواب یک حج و یک عمره و برای قطره ای اشک، گناهان صغیره و کبیره‌شان آمرزیده می‌شود؟
سوار (ضمن بیان داستانی بسیار زیبا و بامفهوم) گفت: جناب بحرالعلوم! امام حسین (علیه السلام) هرچه از مال و منال و اهل و عیال و پسر و برادر و دختر و خواهر و سر و پیکر داشت همه را در راه خدا داد؛ پس اگر خدا به زائرین و گریه کنندگان آنحضرت این همه اجر و ثواب بدهد، نباید تعجب کرد! چون خدا که خدایی‌اش را نمی‌تواند به سیدالشهدا (علیه السلام) بدهد، پس هر کاری که می‌تواند برایش انجام می‌دهد. یعنی صرف نظر از مقامات عالی خودِ امام حسین (علیه السلام)، به زوّار و گریه‌کنندگان ایشان هم درجاتی عنایت می‌کند و در عین حال این ها را جزای کامل برای فداکاری ایشان نمی‌داند!
وقتی سوار این مطالب را گفت، از نظر سید بحرالعلوم غائب شد...
برکات حضرت ولیعصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ص ۲۱۸
