چرا ویترین اقتصاد را شکستیم؟ بورس می‌تواند شاهراه تامین مالی | پویش تفکر مستقل
چرا ویترین اقتصاد را شکستیم؟ بورس می‌تواند شاهراه تامین مالی و سرمایه‌گذاری کشور باشد.
در پست ریپلای شده اشاره کردم که در کنار دامنه‌ی نوسان نامتقارن نیاز به تزریق نقدینگی وجود دارد.
در صورت عدم تزریق نقدینگی به بورس، روزهای مثبت پر حجم، و روزهای منفی کم حجم و فرسایشی را شاهد خواهیم بود.
به ارزش معاملات امروز نگاه کنید ارزش و حجم معاملات، کاهش قابل توجهی داشته است.
در تجربه‌ی سال گذشته در زمان ترور سردار سلیمانی کاهش دامنه‌ی نوسان به خودی خود موثر نبود و در کنار این عامل، تزریق نقدینگی و حمایت همه‌جانبه‌ی حقوقی‌های دولتی و شبه دولتی از بازار باعث حفظ بازار شد. با این نقدینگی و این وضعیت عدم اعتماد، تا زمانی که تزریق نقدینگی به بازار صورت نگیرد در کوتاه مدت شاهد نوسانات فرسایشی خواهیم بود. نقدینگی در بازار کم است و با توجه به عدم حرکت سهام بزرگ، به سمت سهام کوچکتر متمایل شده است.
دولت هر چه سریع‌تر باید توان خود را در حمایت از بازار بسیج کند وگرنه همین اندک نقدینگی بازار هم به سمت بازار رمزارزها خواهد رفت.
دولت به جای استفاده از جذابیت بازار سرمایه برای جذب نقدینگی سرگردان و هدایت آن به بخش‌های مولد، تقاضا را سرکوب کرد تا به زعم خود از تشکیل حباب جلوگیری کند.
عزیزانِ تصمیم‌گیر بورس با همان دلرباییش جذاب است.با همان مثبت‌ها است که مردم قید دلار را زدند و بورس را انتخاب کردند. فکر می‌کنید چرا رمزارزها در دنیا اینقدر طرفدار پیدا کرده است؟ رمز ارزها بعضا تا ۱۰۰۰ درصد بازدهی در ماه‌های اخیر ثبت کرده اند. این یعنی درک فضای رشد و توسعه. این استقبال از رمزارزها،به خاطر همین دامنه‌ی باز و چشمک‌های بازدهی‌های بالای این رمز ارزهاست. در حالی‌که ریسک این بازار نیز بالاست امابا افت و خیز‌های خود همچنان در حال بزرگتر شدن است.
کسی بیت کوین را آبشاری عرضه نمی‌کند و فرار کند. بیت کوین یکبار از حوالی ۱۹ هزار دلار تا کمتر از ۴ هزار دلار ریزش کرد و از ان زمان بیش از ۱۰ برابر شده،است. همین جذابیت بیت کوین باعث بزرگتر شدن بازار رمزارزها شده است و کلی رمز ارز دیگر هم در حال جوانه زدن هستند. چه اشکالی داشت بازار بورس ما هم ظرفیت رشد را در خود می‌دید؟
قطعا اگر بورس پیش‌قراول بود ما تا الان بازارهای sme و استارت آپ و مشتقه و فیوچر و .... را هم توسعه داده بودیم چقدر ابزار جدید را می‌شد به بازار اضافه کرد و چقدر ظرف جدید برای جذب نقدینگی می‌شد تعریف کرد. می‌شد بسیاری از پروژه های بزرگ را به راحتی در بورس تعریف کرد ولی به علت تفکر منجمد و قدیمی به جای استفاده از فرصت‌ها، از ترسِ حباب قیمتی، کمر به نابودی بورس بستیم. توسعه‌ی اقتصاد مستلزم زیرساخت‌های فروانی است اما مهم‌ترین عامل که چراغ راه اقتصاد است "تفکر توسعه محور" است. سنگاپور و مالزی دو نمونه‌ی دم دستی در این حوزه هستند در حالی که ما اندر خم یک کوچه ایم و چشم به حرکت شاخص بورس بسته ایم!!
چرا فکر می‌کنیم که بورس فقط عرضه‌ی دو صندوق etf و فروش آبشاری سهام برای پرداخت حقوق کارکنان دولت و صندوق‌های بازنشستگی است؟ در زمان آقای صالح آبادی، زیر ساخت‌هایی بوجود آمد، قانون بازار تغییر کرد و نهادهای بزرگ مالی ایجاد شدند. آن ظرفیت‌ها هم اکنون باعث بزرگ شدن بازار نسبت به ۱۰ سال پیش شد. صندوق‌ها و سهم ها و ... بازدهی خیره کننده ثبت کردند و در سایه این تفکر توسعه‌ای، شرکت‌ها بزرگتر و بزرگتر شدند. این در حالی بود که استقبال مردم از بورس در این ۱۰ سال هیچ‌گاه به مانند یکسال اخیر نبوده است. با این مقایسه، بهتر می‌توان درک کرد چه فرصتی را برای توسعه‌ی اقتصاد و ایجاد ظرفیت‌ها از دست داده ایم. چرا به فکر توسعه‌ی بازار نیستید؟ هر بازاری در زمان توسعه، نرخ‌های سود بالایی را ثبت می‌کند و بعد از چند سال این نرخ بازدهی به تعادل می‌رسد. بازار در سال ۹۹ در حال p.e گرفتن بود. چه کسی گفته که p.e بازار باید ۵ یا ۶ باشد؟ در خصوص p.e و انتظارات از سودهای آتی، ساعت‌ها می‌توان تحلیل کرد و هرگز به یک عدد مشخص p.e برای یک بازار نرسید.
بازار رو به رشد را حبابی نبینید. در این رشدها است که شرکت‌های سهامی جدید بوجود می‌آیند، پروژه‌های ملی و شرکت‌های بزرگ ایجاد می‌شوند. مردم به شرکت در پذیره نویسی سهام شرکت‌های جدید و افزایش سرمایه شرکت‌های موجود ترغیب می‌شوند.
بورس ویترین اقتصاد استو تا زمانی که زشتی‌ها را در این ویترین نمایش می‌دهید کسی رغبت به سرمایه‌گذاری در سایر بخش‌های اقتصادی ندارد، ظرفیت‌های خالی تامین مالی نمی‌شوند و در نهایت روزی خواهید دید که سرمایه ها بازار رو به رشد دیگری را انتخاب خواهند کرد.
