این‌سو | InSoo

2022-03-21 09:43:24
«ایام مبارک باد از شما. #مبارک_شمایید!»

- مقالات شمس تبریزی، تصحیح دکتر محمّدعلی موحّد، نشر خوارزمی، ۱۳۶۹، صفحه ۶۳۶
@AnSoo باز کردن / نظر دهید

2022-02-07 17:13:13 «هو
صدایی که می‌شنوید صدای قاسمِ هاشمی‌نژاد است.»

«طبقات ‌الصوفیه» با گزینش و صدای جاودان‌‌یاد قاسم هاشمی‌نژاد.

«این اثر که حاصلِ جلسات تذکیر و ارشاد و تعلیمِ خواجه عبداللهِ انصاری، یکی از درخشان‌ترین چهره‌های عرفان و تصوّف است، بی‌گمان یکی از بدیع‌ترین، شاعرانه‌ترین و یگانه‌ترین متونِ عرفانی ا‌ست. بازخوانیِ این متن توسط کسی که خود سالیانی بس طولانی را در مطالعه و بررسیِ عرفان صرف کرده است و به گفته خودش "«طبقات الصوفیه» به مدت ۳۰ سال همراهِ همیشگی و کتابِ بالینی" او بوده، اتفاقی مبارک است.»
t.me/AnSoo
از امروز تا بیست صبح بعد، روزانه یکی از فایل‌های این مجموعه را در کانالِ «آن‌سو» منتشر می‌کنم. باز کردن / نظر دهید

2022-01-29 06:29:02 ‍ مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد، غزلیات شمس تبریزی، غزل شماره‌ی ۳۰۶۵:

جان و جهان، دوش کجا بوده‌یی؟
نی غَلَطَم، در دلِ ما بوده‌یی

دوشْ زِ هَجْرِ تو جَفا دیده‌ام
ای کِه تو سُلطانِ وَفا بوده‌یی

آه که من دوش چه‌سان بوده‌ام
آه که تو دوش کِه‌را بوده‌یی

رَشک بَرَم کاش قَبا بودَمی
چون که در آغوشِ قَبا بوده‌یی

زَهره ندارم که بگویم تورا
‌بی‌منِ بیچاره چرا بوده‌یی؟

یارِ سَبُک روح، به وَقتِ گُریز
تیزتَر از بادِ صَبا بوده‌یی

بی‌تو مرا رنج و بَلا بَند کرد
باش که تو بَندِ بَلا بوده‌یی

رنگِ رُخِ خوبِ تو آخِر گُواست
در حَرَمِ لُطفِ خدا بوده‌یی

رنگْ تو داری، که زِ رنگِ جَهان
پاکی و هم رنگِ بَقا بوده‌یی

آینه‌یی، رنگِ تو عکسِ کسی‌ست
تو زِ همه رنگْ جُدا بوده‌یی
t.me/InSoo

گزیده‌ی غزلیاتِ شمسِ تبریزي با دکلمه‌ی عبدالکریم سروش.
هر روز، ساعتِ هفتِ صبح در «این‌سو». باز کردن / نظر دهید

2022-01-28 09:37:20 سلام. صبح به‌خیر.

فردا، شنبه، آخرین فایلِ این مجموعه بارگذاری خواهد شد و در نتیجه کارِ «این‌سو» به‌پایان می‌رسد.

پیش‌تر چند نفر از همراهان از حذفِ کانال پس از پایانِ فایل‌ها پرسیده بودند؛ خیر، چنین اتفاقی نخواهد افتاد و به امّیدِ خدا «این‌سو» در دسترس خواهد بود.

از لطف و هم‌دلیِ شما در این مدّت صمیمانه سپاس‌گزارم و استدعا دارم مرا از دعای خیرتان محروم نکنید.

با مهر و احترام، کمال طیبی.
خدانگه‌دار.

T.me/InSoo باز کردن / نظر دهید

2022-01-28 06:29:02 ‍ مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد، غزلیات شمس تبریزی، غزل شماره‌ی ۳۰۳۹:

صَنَما، خَرگهِ تواَم، که بسازیّ و بَرکَنی
قَلَمی‌اَم به دست تو، که تَراشیّ و بِشْکَنی

مَنَم آن شِقّهٔ عَلَم، که گَهَم سَرنگون کُنی
وَ گَهی بر فرازِ کوهْ بَرآریّ و بَر زَنی

مَنَم آن ذَرِّهٔ هوا، که دَرین نورِ روزَنَم
سویِ روزَن ازان رَوَم، که تو بالایِ روزَنی

هَله ذَرّه مگو مرا، چو جهان گیر خود مرا
دو جهانْ‌ بی‌تو آفتاب، کجا یافت روشَنی؟

هَمِگی پوستَم هَله، تو مرا مَغزِ نَغْز گیر
همه خُشکَند مَغزها، چو نَبَخشی تو روغَنی

اَگَرَم شاه و‌ بی‌تواَم، چه دروغ است ما و من
وَگَرَم خاک و با تواَم، چه لَطیف است آن مَنی

به تو نالَم، تو گویی‌اَم که تو را دور کرده‌ام
که بِبینَم دَرین هوا، که تو ذَرّه چه می‌کُنی؟

به یکی ذَرِّه آفتاب، چرا مَشورت کُند
تو بِکُش، هم تو زنده کُن، بِکُن ای دوست کَردنی

تو چه میْ داده‌یی به دل، که چپ و راست می‌فُتَد
وَ گَهی نی چپ و نه راست و نه ترس و نه ایمِنی
t.me/InSoo

گزیده‌ی غزلیاتِ شمسِ تبریزي با دکلمه‌ی عبدالکریم سروش.
هر روز، ساعتِ هفتِ صبح در «این‌سو». باز کردن / نظر دهید

2022-01-27 06:29:01 ‍ مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد، غزلیات شمس تبریزی، غزل شماره‌ی ۳۱۳۷:

سُلطان مَنی، سُلطانِ مَنی
وَنْدَر دل و جان، ایمانِ مَنی

در من بِدَمی، من زنده شَوَم
یک جان چه بُوَد؟ صد جانِ مَنی

نانْ‌ بی‌تو مرا زَهر است، نه نان
هم آبِ مَنی، هم نانِ مَنی

زَهر از تو مرا پازَهر شود
قَند و شِکَرِ اَرزانِ مَنی

باغ و چَمَن و فردوسِ مَنی
سَرو و سَمَنِ خندانِ مَنی

هم شاهِ مَنی، هم ماهِ مَنی
هم لَعْلِ مَنی، هم کانِ مَنی

خاموش شُدم، شَرحَش تو بگو
زیرا به سُخَن بُرهانِ مَنی
t.me/InSoo

گزیده‌ی غزلیاتِ شمسِ تبریزي با دکلمه‌ی عبدالکریم سروش.
هر روز، ساعتِ هفتِ صبح در «این‌سو». باز کردن / نظر دهید

2022-01-26 06:29:02 ‍ مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد، غزلیات شمس تبریزی، غزل شماره‌ی ۳۰۶۱:

اگر تو یار نداری، چرا طَلَب نکُنی؟
وَگَر به یار رَسیدی، چرا طَرَب نَکُنی؟

وَگَر رَفیق نسازد، چرا تو او نَشَوی؟
وَگَر رَباب نَنالَد، چراش اَدَب نکُنی؟

وَگَر حِجاب شود مَر تو را ابوجَهْلی
چرا غَزایِ ابوجَهْل و بولَهَب نکُنی؟

به کاهِلی بِنِشینی که این عَجَب کاری‌ست
عَجَب تویی، که هوایِ چُنان عَجَب نکُنی

تو آفتابِ جهانی، چرا سیاه‌دلی؟
که تا دِگَر هَوَسِ عُقدۀ ذَنَب نکُنی

مِثالِ زَر تو به کوره ازان گرفتاری
که تا دِگَر طَمَعِ کیسۀ ذَهَب نکُنی

چو وَحدت است عَزَبخانۀ یکی گویان
تو روح را زِ جُزِ حَق، چرا عَزَب نکُنی

تو هیچ مَجنون دیدی، که با دو لیلی ساخت؟
چرا هوایِ یکی روی و یک غَبَب نکُنی

شبِ وجودِ تو را در کَمین چُنان ماهی‌ست
چرا دُعا و مُناجاتِ نیمِ‌شب نکُنی

اگر چه مَستِ قدیمیّ و نوشرابْ نِه‌یی
شرابِ حَق نَگُذارد که تو شَغَب نکُنی

شَرابَم آتشِ عشق است و خاصه از کَفِ حَق
حَرام باد حَیاتَت، که جانْ حَطَب نکُنی

اگرچه موجِ سُخَن می‌زَنَد، وَلیک آن بِهْ
که شرحِ آن به دل و جان کُنی، به لَب نکُنی
t.me/InSoo

گزیده‌ی غزلیاتِ شمسِ تبریزي با دکلمه‌ی عبدالکریم سروش.
هر روز، ساعتِ هفتِ صبح در «این‌سو». باز کردن / نظر دهید

2022-01-25 06:29:02 ‍ مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد، غزلیات شمس تبریزی، غزل شماره‌ی ۲۹۹۸:

سوگند خورده‌یی که ازین پس جَفا کُنی
سوگند بِشْکَنیّ و جَفا را رَها کُنی

امروز دامَنِ تو گرفتیم و می‌کَشیم
تا کِی بَهانه گیری و تا کِی دَغا کُنی؟

می‌خَندد آن لَبَت صَنَما مُژده می‌دَهَد
کَانْدیشه کرده‌یی که از این پس وَفا کُنی

بی‌تو نمازِ ما چو رَوا نیست، سود چیست؟
آن گَهْ رَوا شود، که تو حاجَت رَوا کُنی

بی‌بَحْرِ تو، چو ماهی بر خاک می‌طَپیم
ماهی همین کُند، چو زِ آبَش جُدا کُنی

ظالِمْ جَفا کُند، زِ تو تَرسانَدَش اسیر
حَق با تو آن کُند که تو در حَقِّ ما کُنی

چون تو کُنی جَفا، زِ کِه تَرسانَدَت کسی؟
جُز آنک سَر نَهَد به هر آنچ اِقْتِضا کُنی

خاموش کَم فُروش تو دُرِّ یَتیم را
آن کِش بَها نباشد، چونَش بَها کُنی؟
t.me/InSoo

گزیده‌ی غزلیاتِ شمسِ تبریزي با دکلمه‌ی عبدالکریم سروش.
هر روز، ساعتِ هفتِ صبح در «این‌سو». باز کردن / نظر دهید

2022-01-24 06:29:02 ‍ مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد، غزلیات شمس تبریزی، غزل شماره‌ی ۲۹۹۷:

ای آسْمان که بر سَرِ ما چَرخْ می‌زَنی
در عشقِ آفتاب، تو هم خِرقهٔ مَنی

وَاللّهْ که عاشقیّ و بگویم نشانِ عشق
بیرون و اَنْدَرون، همه سَرسَبز و روشنی

از بَحْر تَر نَگَردی، وَزْ خاکْ فارِغی
از آتشَش نسوزی، وَزْ باد ایمِنی

ای چَرخِ آسیا زِ چه آب است گَردِشَت؟
آخِر یکی بِگو که چه دولاب آهنی؟

از گَردشی، کنارِ زمینْ چون اِرَم کُنی
وَزْ گَردشی دِگَر، چه درختان که بَرکَنی

شمعی‌ست آفتاب و تو پَروانه‌یی به فِعْل
پَروانه وار گِردِ چُنین شمعْ می‌تَنی

پوشیده‌یی چو حاجْ تو اِحَرامِ نیلْگون
چون حاجْ گِردِ کعبه طَوافی هَمی‌کُنی

حَق گفت ایمِن است هر آن کو به حَج رَسید
ای چَرخِ حَق گُزار زِ آفاتْ ایمِنی

جُمله بَهانه‌هاست که عشق است هر چه هست
خانه‌یْ خداست عشق و تو در خانه ساکنی

زین بیش می‌نگویم و امکانِ گفت نیست
وَاللّهْ چه نُکته‌هاست دَرین سینه گفتنی
t.me/InSoo

گزیده‌ی غزلیاتِ شمسِ تبریزي با دکلمه‌ی عبدالکریم سروش.
هر روز، ساعتِ هفتِ صبح در «این‌سو». باز کردن / نظر دهید

2022-01-23 06:29:03 ‍ مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد، غزلیات شمس تبریزی، غزل شماره‌ی ۲۹۹۳:

شاها بِکَش قِطار، که شَهْ وار می‌کَشی
دامانِ ما گرفته، به گُلْزار می‌کَشی

قَطّارِ اُشتُران، همه مَستَند و کَف زَنان
بویی بِبُرده اند، که قَطّار می‌کَشی

هر اُشتُری میانهٔ زَنجیر می‌گَزَد
چون شَهْد و چون شِکَر، که سویِ یار می‌کَشی

آن چَشم‌‌هایِ مَست به چَشمَت که ساقی است
گویند خوش بِکَش، که به دیدار می‌کَشی

ما کِشتِ تو بُدیم، دُرودی به داسِ عشق
کردی زِ کِهْ جُدا و به اَنْبار می‌کَشی

سُکْسُک بُدیم و توسَن و در راهِ صِدقْ لَنْگ
رَهوار ازان شُدیم، که رَهوار می‌کَشی

هر چند سال‌ها زِ چَمَن گُل بِچیده‌ایم
ناگَه زِ چَشمِ بَد به رَهِ خار می‌کَشی

ما کِی غَلَط کنیم؟ به هر سو کَشی، بِکَش
هر سو کَشی، به عِشرَتِ بسیار می‌کَشی

شاهان کَشند بَندهٔ بَد را به اِنْتِقام
تو جانِبِ کَرامَت و ایثار می‌کَشی

زین لُطف، مُجْرِمان را گُستاخ کرده‌یی
دُزدانِ دار را خوش و بیدار می‌کَشی

هر تُخمَه و مَلول هَمی‌گویدم خَموش
تو کرده‌یی سِتیزه، به گفتار می‌کَشی

سختی کَشان زِ گَردشِ این چَرخ، در غَم‌اند
بر رَغْمِ جُمله چَرخهٔ دَوّار می‌کشی

ای شاهِ شَمس مَفْخَرِ تبریز نورِ حَق
تو نورِ نورِ نُدْره به اقَطار می‌کَشی
t.me/InSoo

گزیده‌ی غزلیاتِ شمسِ تبریزي با دکلمه‌ی عبدالکریم سروش.
هر روز، ساعتِ هفتِ صبح در «این‌سو». باز کردن / نظر دهید