Get Mystery Box with random crypto!

تلسکوپ فضایی کپلر برای یافتن این سیارات از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۱ | نجوم و فضا

تلسکوپ فضایی کپلر برای یافتن این سیارات از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۱۸ کار کرد. در طی این مدت کپلر ۲۶۸۲ سیاره فراخورشیدی را کشف کرد و به لطف مشاهدات این تلسکوپ بیش از ۲۹۰۰ سیاره احتمالی کشف شده که در انتظار تایید هستند. و براساس اطلاعات موجود در وب سایت NASA در کل وجود ۴۰۵۷ سیاره فراخورشیدی از جمله آنهایی که توسط کپلر پیدا شده‌اند، تأیید شده است.

با اتمام سوخت کپلر در سال ۲۰۱۸ این تلسکوپ خاموش شده و به جای آن ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران (TESS) یا تس در آوریل ۲۰۱۸ به فضا فرستاده شده تا در ماموریت ۲ ساله ۸۵ درصد از آسمان را رصد کند.



۲- تاکنون بیش از ۳۰۰۰ سیستم سیاره‌ای در کهکشان ما کشف شده‌

از جمله اطلاعات مهم دیگری که در وب سایت NASA ارائه شده این است که تاکنون ۳۰۱۶ سیستم سیاره‌ای در کهکشان ما کشف شده‌ است. یکی از این سیستم‌های سیاره‌ای که شباهت بسیاری به منظومه شمسی دارد، Kepler-90 نام دارد که با فاصله حدود ۲۵۰۰ سال نوری و در صورت فلکی اژدها قرار دارد.

Kepler-90 دارای هشت سیاره است که با تعداد سیارات واقع در منظومه شمسی ما برابر است. از شباهت‌های دیگر بین دو سیستم ستاره‌ای این است که Kepler-90 دارای یک ستاره از نوع G بوده که با خورشید خود ما قابل مقایسه است. در این سیستم همانند منظومه ما سیارات سنگی وجود دارد، علاوه بر آن سیارات بزرگ دیگری نیز دارد که از نظر اندازه شبیه زحل و مشتری هستند.

یک تفاوت اساسی بین دو سیستم ستاره‌ای این است که سیارات Kepler-90 همه در مدار بسیار نزدیک به ستاره میزبان خود قرار دارند و این نشان می‌دهد که آنها ممکن است برای داشتن حیات خیلی گرم باشند. با تحقیقات بیشتر، به طور بالقوه می‌توان سیارات بیشتری را در مدارهای دورتر کشف کرد.

۱- راه شیری تنها یکی از صدها میلیارد کهکشان جهان است
براساس داده‌های جمع‌آوری شده از تلسکوپ فضایی هابل، پیش از این تصور می‌شد که حدود ۲۰۰ میلیارد کهکشان در جهان وجود دارد. اما اکنون اعتقاد بر این است که حداقل ده برابر این مقدار کهکشان در فضا وجود دارد.

برخی از کارشناسان معتقدند که حدود ۹۰ درصد از کهکشان‌های جهان قابل مشاهده بسیار دور هستند و حتی برای مشاهده توسط تلسکوپ‌های ما بسیار کم نور هستند. خوشبختانه تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) قرار است در اوایل سال ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شود که به دیدن کهکشان‌های ضعیف و شاید کشف تعداد بیشتری از کهکشان‌ها کمک خواهد کرد.

برخی از وظایفی که تلسکوپ جیمز وب انجام خواهد داد به این شرح است: درک این که پس از تشکیل اولین ستارگان جهان پس از بیگ بنگ چه اتفاقی افتاد، فهمیدن چگونگی شکل‌گیری کهکشان‌ها، تولد ستاره‌ها در سیستم‌های پروتوپلانتری (Protoplanetary) و کشف اتمسفر در سیارات دوردست برای تشخیص این که آیا آنها قابل سکونت هستند و آیا می‌توانند زندگی را در خود حفظ کنند.