#الحاق پدر و مادر ۱ #قانون الحاق بخش اول راه های موجود برا | مهاجرت کاری و تحصیلی
#الحاق پدر و مادر ۱ #قانون الحاق بخش اول
راه های موجود برای آوردن پدر و مادر نزد خود در آلمان چیست؟
اول: از طریق درخواست پناهندگی برخی بعد از آنکه به طور رسمی و قانونی و از طریق دعوتنامه پدر و مادر خود را به آلمان دعوت می کنند، پناهنده اعلام کردن آنها را تنها راه موجود می دانند. این تصور اشتباه است. اول آنکه این دسته از افراد سالخورده، شانس بسیار بسیار کمی دارند که قبولی پناهندگی دریافت کنند. دوم آنکه اعلام درخواست پناهندگی، کارهای اداری بسیاری با خود به همراه می آورد، از جمله امکان انتقال به شهری دور تر از محل زندگی فرزند و رفت و آمد بین شهرها، شرایط سخت زندگی در (کمپ) هایم پناهندگی، شرایط سخت و محدود امکانات درمانی و بالاخره آنکه مشخص نیست که این وضعیت سخت چه مدت طول خواهد کشید. همه این ها به اضافه ی مشکل زبان آلمانی فشارهای زیادی را بر روی این افراد سالخورده وارد می کند که باید از آن جلوگیری نمود. توضیح مهم: اگر کسی از این روش استفاده کند باید بداند که هزینه های پدر و مادرش در طول مدت رسیدگی به پرونده پناهندگیشان و همچنین بعد از پایان مراحل رسیدگی به پرونده اگر درخواست پناهندگی رد شود، با کسی خواهد بود که برای پدر و مادر دعوت نامه ارسال کرده بوده است. کسی که دعوتنامه را امضاء می کند، تعهد نامه ای را بر اساس مواد ۶۶ تا ۶۸ قانون اقامت امضاء می کند و مطابق آن می پذیرد که همه هزینه های افراد دعوت شده را در طول مدت اقامت آنها در آلمان عهده دار می شود. بر اساس این قانون، هر کمون (شهرداری) فرم های مخصوصی دارد که برای به جریان انداختن دعواتنامه باید آنها را پر نمود. یک پیامد دیگر اعلام پناهندگی آن است که فردی که دعوتنامه را پر کرده بوده است، در آینده دیگر نمی تواند به راحتی دعوتنامه جدیدی برای فرد دیگری درخواست دهد، زیرا اداره خارجیان این احتمال را در نظر می گیرد که نفر جدید دعوت شده نیز شاید بخواهد درآلمان بماند و درخواست پناهندگی دهد. اعلام درخواست پناهندگی پدر و مادر هم مسئولیت مالی برای دعوت کننده به همراه می آورد و هم به اعتبار او نزد اداره خارجیان آسیب می رساند. دوم: از طریق درخواست اقامت به دلایل انسانی راه مناسب، آسان تر و درست تر استفاده از ماده ۳۶ قانون اقامت آلمان می باشد. بند ۲ این ماده تاکید می کند: “می توان برای دیگر افراد خانواده یک خارجی [از جمله پدر یا مادر] برای به هم پیوستن به خانواده اش اقامت صادر نمود، اگر برای جلوگیری و پیشگیری از بروز یک وضعیت سخت و دشوار باشد. […].” توضیح مهم: در این ماده از فعل “می توان” استفاده شده است. یعنی اداره خارجیان الزامی ندارد که حتما آن را رعایت کند، بلکه “می تواند”. به این ترتیب باید توجه داشت که؛ اولا: تصمیم گیری در این باره “موردی” می باشد. یعنی هر درخواست مورد به مورد و جداگانه بررسی شده و در باره اش تصمیم گرفته می شود. اینطور نیست که بتوان به اداره خارجیان گفت: چون شما به پدر و مادر یک نفر دیگر اقامت داده اید، پس باید حتما به پدر و مادر من نیز اقامت بدهید! دوما: تصمیم گیری در دادن یا ندادن اجازه اقامت به عهده کارمند اداره خارجیان است و اوست که نهایتا تصمیم می گیرد که آیا شرایط لازم برای صدور اقامت وجود دارد یا نه؟
