دریغ های شاهنامه! دریغ است ایران که ویران شود! دریغ این همه | از زبانِ ذَرّه / ایرج رضایی
دریغ های شاهنامه!
دریغ است ایران که ویران شود! دریغ این همه رنج و پیکار ما! دریغ آن شده روزگارانِ من! دریغ آن شده رنج های کهن! دریغ آن دل و دانش و رای تو! دریغ آن نکو روی همرنگِ ماه! دریغ آن چنان مردِ نام آورا! دریغ آن رخ و برز و بالای تو! دریغ آن همه مردی و رای تو! دریغ این غم و حسرتِ جان گسل! دریغ آن نکو روی و بالای او! دریغ آن شَهِ پروریده به ناز! دریغ آن نبرده سوار هژیر! دریغ آن رخِ مجلس آرای شاه! دریغ آن سر و افسر و تخت اوی! دریغ آن سر و نام و تاج و نژاد! دریغ آن چنان خسروِ ماهروی! دریغ آن بزرگی و این فرّ و بخت! دریغ آن دلیران و چندین سپاه! دریغ آن بلنداختر و رای او! دریغ آن فرودِ سیاوش دریغ! دریغ آن دل و نام جنگی فرود! دریغا برادر فرودِ جوان! دریغا سوارانِ گودرزیان! دریغا سوارا، شها، خسروا! دریغا که شادان شود دشمنم!
