2022-02-03 17:54:50
سالهاست که در اروپا زندگی میکنم هزاران کیلومتر دورتر از سرزمین مادری‌ام که به‌خاطر همجنسگرا بودنم، مجبور به ترکش شدم.
برای یک اروپایی که در نهایت آزادی درس خوانده و در یک جامعه آزاد رشد کرده، دیدن و پذیرفتن عشق دو همجنس، یک تصویر عادی‌ست اما برای ما به عنوان یک تبعیدی از خاورمیانه، که هنوز برای بدست آوردن ساده‌ترین و بدیهی‌ترین حق و حقوقمان در حال جنگ و مبارزه‌ایم، یک اتفاق است..
همین چندوقت پیش در ایران جنجالی به پا شده بود بر سر یک تبلیغ تلویزیونی
که زنی در ماشینش یک بستنی شکلاتی را با خوشحالی نوش جان می‌کرد.
خبرگزاری فارس که وابسته به سپاه است در این‌باره نوشت:«در این کلیپ یک بازیگر خانم با ظاهری نامناسب حضور دارد و با رفتارها و اداهایی کاملا اروتیک و جنسی که دقیقا تبلیغ روی آن سوار شده است با خوردن یک بستنی تبلیغ آن را می‌کند….»
لبخندی که آن زمان از خواندن این مطلب روی لبانم نقش بست بیشتر یک پوزخند بود به این درک از نویسنده این مطلب
اما آنچه که از واکنش عموم جامعه در فضای مجازی مشهود بود، بالا رفتن نسبی سطح پذیرش مردم ، نسبت به مسایل جنسی و برابری جنسیتی بود.
و این یعنی تمام سال‌هایی که جمهوری اسلامی تلاش کرده با تابو‌سازی و انکار مسائل مربوط به حوزه جنسیت، آگاهی اجتماعی در مورد حقوق زنان و اقیلت‌های جنسی و جنسیتی را نادیده بگیرد یا زیر سوال ببرد، ناموفق بوده.
تحجری که بستنی خوردن یک زن را جنسی و اروتیک تلقی می‌کند و چهارچوب‌هایی را برای ممنوعیت نمایش یک زن تنها و یا دو مرد تنها در خانه و در رسانه ملی اش تبیین می‌کند، برای بخشی از مردم جامعه غیرقابل پذیرش بوده و به آن واکنش نشان می‌دهند.
می‌دانم که راه زیادی مانده اما، می‌رسد روزی که با آرامش
به سلامتی طبیعت وجودمان
فنجان‌های چای را بلند خواهیم کرد.
پناه راد
@iran6rang
344 views14:54
6
