برآورد سطح تولید (در توضیح انواع ظرفیت در حسابداری صنعتی) : | حسابداران و حسابرسان ایران IranAccPlus
برآورد سطح تولید (در توضیح انواع ظرفیت در حسابداری صنعتی) :
ظرفیت ایده آل ( تئوری ) :
حداکثر تولید یک دایره یا یک کارخانه را بدون در نظر گرفتن عوامل محدود کننده ای مانند کمی مقدار فروش ، خرابی ماشین آلات ، تعمیرات و تعطیلات را ظرفیت تئوری یا ایده آل گویند. در این سطح ظرفیت ، فرض بر این است که تولید 24 ساعت در روز ، هفت روز در هفته و 52 هفته در سال صورت می گیرد. ( صد در صد ظرفیت کارخانه )
ظرفیت عملی
ظرفیت عملی ، واقعی تر از ظرفیت تئوری است زیرا در این سطح ، ظرفیت عوامل محدود کننده ای مانند خرابی ماشین آلات ، تعمیرات و تعطیلات در نظر گرفته می شود. در ظرفیت عملی ، کمی مقدار فروش در نظر گرفته نمی شود. رفیت عملی نشان گر حداکثر سطح تولید یک کارخانه یا یک دایره به طور موثر می باشد. اصولاً در کارخانه جات مختلف ، ظرفیت عملی 75 تا 85 درصد ظرفیت تئوری می باشد.
ظرفیت نرمال ( عادی )
میانگین تولید سالیانه ای که بتواند جواب گوی تقاضای بازار برای دوره زمانی چند ساله باشد ، ظرفیت نرمال گویند. معمولاً دوره زمانی 5 ساله در نظر گرفته می شود تا بتوان نوسانات دوره ای تقاضای بازار را هماهنگ نمود. هر چند ظرفیت نرمال ممکن است با ظرفیت عملی یکسان باشد ولی با توجه به پیش بینی سطح فروش ، احتمالاً کمتر از ظرفیت عملی خواهد بود.
ظرفیت واقعی مورد انتظار :
مقدار تولید پیش بینی شده برای سال بعد را ظرفیت واقعی مورد انتظار نامند. ظرفیت واقعی مورد انتظار می تواند بیشتر ، مساوی یا کمتر از ظرفیت نرمال باشد.
ظرفیت بلا استفاده و ظرفیت اضافی
در تعیین نرخ از پیش تعیین شدة سربار کارخانه ، باید تفاوت بین ظرفیت بلا استفاده و ظرفیت اضافی را بدانیم. ظرفیت بلا استفاده در اثر عدم استفاده موقت از تسهیلات کارخانه به علت کاهش تقاضا برای محصول یک واحد تجاری به وجود می آید ، در صورتی که ظرفیت اضافی مربوط به آن قسمت از تسهیلات کارخانه می باشد که مورد استفاده قرار نگرفته و لازم نیستند. صرفاً عدم استفاده از تسهیلات کارخانه نمی تواند بیانگر ظرفیت بلا استفاده باشد بلکه ممکن است دارای ظرفیت اضافی باشیم. مدیریت شرکتی ممکن است تسهیلات تولیدی بزرگ تر از آنچه مورد نیاز بوده ، خریداری کرده باشد که این موضوع نشان گر ظرفیت اضافی می باشد.
