شاهزاده رضا پهلوی و نیروهای مسلح
علیرضا کیانی، در مقاله‌ای به نام «شاهزاده رضا پهلوی، اعتراض‌های سراسری و یک بازگشت برگشت‌ناپذیر» که در ایندیپندنت فارسی منتشر شده، درباره نسبت شاهزاده رضا پهلوی و نیروهای مسلح اینگونه می‌نویسد:
«اگر قرار باشد معادله پیچیده کنونی در ایران به نقطه‌ای تعیین‌کننده برسد، نوع رفتار نیروهای مسلح است که اهمیت محوری پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، آنچه در تحولات انقلابی در هر کشوری به‌مثابه یک نقطه عطف عمل می‌کند، نوع واکنش نیروهای مسلح است.
جدا از مولفه‌های دیگر، احتمال ریزش درون نیروهای مسلح و پیوستن آنان به جریان‌های اعتراضی زمانی شانس بیشتری پیدا می‌کند که هژمونی گفتمانی و سیاسی مجموعه براندازی برجسته و انکارناپذیر شده باشد.
هژمونی گفتمانی پهلوی گرایی که خواهان براندازی جمهوری اسلامی است، آشکار است. مسئله کنونی تبدیل این هژمونی گفتمانی به تاثیرگذاری سیاسی در خط دادن به تحولات ایران است.
به نظر می‌رسد خود شاهزاده رضا پهلوی به این مسئله بیش از دیگران آگاه است؛ چنانکه در جریان اعتراض‌های تیر ۱۴۰۰ که از خوزستان آغاز شد، شاهزاده رضا پهلوی در امتداد تاکید همیشگی خود مبنی بر برقراری ارتباط با نیروهای مسلح بیانیه‌ای صادر کرد و در آنجا مشخصا «بدنه نیروهای نظامی و انتظامی رسمی کشور» را خطاب قرار داد و در بخشی تامل‌برانگیز از پیام خود به‌صراحت به نیروهایی که از سرکوب ملت معترض دست بکشند قول داد که در فردای آزادی ایران، مدافع آنان خواهد بود.
نیروی مسلح زمانی اسلحه را بر زمین می‌گذارد که دست‌کم از امنیت خود در فرایند انتقال از نظم مستقر به نظم جایگزین اطمینان حاصل کرده باشد. به نظر نمی‌رسد که جز شاهزاده رضا پهلوی کسی از آن درجه از حسن شهرت و محبوبیت و نفوذ کلام میان ملت ایران برخوردار باشد که بتواند چنین تضمینی به نیروی مسلح بریده از رژیم بدهد.
حتی اگر کسانی هستند که خود را با پهلوی‌گرایی موجود در میدان براندازی جمهوری اسلامی سازگار نمی‌یابند ولی در‌عین‌حال گذار باثبات و کم‌هزینه از جمهوری اسلامی را خواستارند، می‌توانند نقش محوری شاهزاده رضا پهلوی در این مسیر را بپذیرند. لازمه عبوری کم‌هزینه از جمهوری اسلامی حضور چهره‌ای هژمون، خوشنام، مشهور و کاریزماتیک در میان مخالفان است. در این مسیر شاهزاده رضا پهلوی یک انتخاب ناگزیر و البته مطلوب است».
#ایران_را_پس_میگیریم
@IranFarashgard
