#خانواده_عقلانی به مثابه خانواده ای پرتنش #سردار_فتوحی(دکتر | انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران
#خانواده_عقلانی به مثابه خانواده ای پرتنش
#سردار_فتوحی(دکتری جامعه شناسی )
خانواده ای را تصور کنید که پدر در بیرون خانه کار می کند و منبع درآمد برای خانواده است، پدر بزرگ بر اثر بیماری و کهولت سن در خانه افتاده است، مادر خانه دار و شما و خواهر و برادرانتان هر یک به شیوه متفاوت کار می کنند و یا در حال تحصیل هستند... میتوانید مواجه متفاوت از دو خانواده را تصور کنید: خانواده احساسی و عاطفی هستند. وقتی پدر به خانه بر می گردد اعضای خانواده به نشانه احترام از جا بلند می شوند و به پیشواز پدر میروند، هر کسی که حوصله و توانایی داشت به مادر کمک میکند، حال پدر بزرگ را درمی یابند، کسی مریض میشود بقیه از وی نگهداری می کنند و ... بر خلاف خانواده قبلی(۱)، این خانواده کاملاً عقلانی با هم رفتار می کنند. وقتی پدر به خانه برمیگردد هیچ عقلانی نیست که به احترام پدر از جا برخیزند، اصلاً عقلانی فکر کنیم «از جا برخاستن به خاطر کسی، مگر احترام است یا توهین؟». حال فرض کنیم اعضای خانواده به احترام پدر(نان آور اصلی خانواده) بلند شوند و پدر عقلانی فکر کند. در این صورت باید پدر بگوید «با آمدن من به خانه و احترام گذاشتن دلیلی جز این ندارد که اعضای خانواده ام نفعی از من میبرند» و ... حال سوال این است که خانه و خانواده، جای عقلانیت است یا احساسات؟
عقل همواره کمبودها، فقدان ها، نارضایتیها و ... را می بیند، عقل به همه چیز شک می کند عقل همواره در پی تجزیه و تحلیل و موشکافی دقیق امور است. دو انسانی که همه چیز را عقلانی محاسبه میکنند هیچگاه به تفاهم نمیرسند زیرا عاقلترین انسانها، فیلسوفان بوده اند که هیچ کدام به توافق کاملی نرسیده اند.
این احساس است که نابرابریها، سلب ازادی، بیعدالتیها را میپذیرد. نگهداری از همسری که سه ماه در بستر بیماری است هیچ گاه پذیرای عقل نیست، این احساس است که آن را پذیراست.
عقل کنجکاو، فضول، شکاک و همواره پرتنش است ولی احساس همواره با پذیرش، امنیت و آسایش همراه است. در یونان باستان خانه عرصه احساسات(و حوزه خصوصی) و بیرون خانه عرصۀ عقلانیت تصور می شد. مشکل زمانۀ ما این است که خانه و خانواده را همانند بیرون خانواده(جامعه¬مدنی و ارگانها) عقلانی کردیم، احساسات را سرکوب یا به بیرون خانه رهسپار کردیم. همواره در بیرون از خانه در پی ارضای احساسات هستیم با دوستی های زیاد، نگهداری حیوانات، افراط در تمایل جنسی و ...
دولتهای مدرن، جهت کنترل عرصه خصوصی، فضای خانه را عقلانی، و به فضای عمومی بدل کرد. دیگر دولت با سازوکارها و استراتژیهای خود از جمله بهداشت، آمار، جامعه شناسی، مدرسه، پلیس، قانون، حجاب، روانشناس و ...خانواده را به عنوان فضایی عقلانی که تحت لوای خودش است به کنترل در آورده است. خانواده به شکل ارگانی درآمده است که اعضایش در ارتباط عقلانی با همدیگر جهت بازتولید دولت درآمده است. باید قانون، پلیس، روانشناس و ... در مقام داور اعضای خانواده وجود داشته باشند، لذا دولت داور خانواده میشود.
پ.ن. این به معنای آن نیست انتخاب همسر هم مبنای احساسی باشد.
