جامعه شناسان از مرگ معلم می‌گویند ... زهرا نجاتی(جامعه شناس) | انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران
جامعه شناسان از مرگ معلم می‌گویند ...
زهرا نجاتی(جامعه شناس)
راست می‌گویند.. چون ارزش ها مخدوش شده و از دست رفته اند. جامعه شناسانی چون میشل فوکو از مرگ انسان سخن گفته و ژان بودریار مرگ جامعه را اعلام کرده اند. دکتر تنهایی نیز در تعبیر دیگری مرگ جامعه شناسان را اعلام نموده است. اکنون در ادامه این قطار، دکتر نعمت الله فاضلی و دکتر محمدباقر تاج الدین هم بر مرگ معلم تایید گذاشته اند....
فوکو راست گفته است وقتی انسانها به هم رحم نمی کنند پس مرده اند..
بودریار یک حقیقت شوم را گفته وقتی در یک جامعه ،شکاف طبقاتی بیداد می‌کند، پس مرده است.. و مرگِ فرهنگ جامعه آغاز شده است ، جامعه ای که الگوی تمام محروميت ها و تبعيض های اجتماعی است.
بودریار گفته است ما در عصر شبیه سازی شده به سر می بریم..
حقیقت چقدر تلخ است که چیزی را خودت می دانی و به روی خودت نمی آوری و پنهانش می کنی و همان را یک عده دیگر فرياد بزنند و به تو بگویند. فشار طاقت فرسای اقتصادی، دراین شرايط تورم که بجز طبقه اغنیا و ثروتمندان ، کسی دیگر به تنهایی توان برآورده کردن نیازهای معیشتی واولیه خود را ندارد، چه برسد به خانواده شان.. معلمی که برای تهیه یک وعده شام و ناهار برای فرزندان خود در مضیقه است و... این مشکلات باید ریشه یابی شود ، وضع نابسامان اقتصادی و نبود عدالت اجتماعی، فقر ، گرانی و.....همگی اینها زمینه ساز خشونت هستند ، به ویژه خشونت های خونی... خشونت هایی که در جاهایی عواقب شان غیر قابل جبران است..
ای معلمی که در دورترین نقاط محروم کشور با بدترین شرايط زندگی و محرومیت بسیار بالا رسالت خودرا انجام می دهی آیا تو نمونه نیستی؟
در چنین روزگاری بحث معلم نمونه چقدر وخیم و فقط پوزخندی تلخ است...
بسیاری از معلمان در طول خدمت سی ساله یک لوح تقدیر دریافت نکرده اند، اگر هم دریافت کرده اند بصورت همگانی و عمومی به مناسبت روز معلم بوده است. چگونه است که معلمی با سوابق خیلی پایین انواع تقدیر نامه های کشوری ، وزارتی، استانی و.... را دارد و معلم دیگری با سابقا بالاتر و حتی تحصیلات بیشتر نه؟ این تفاوت و تبعیض از کجا ریشه می گیرد؟
ای کاش جمع کنند این گلچین کردن های کاذب را که هرساله اکثریت معلمان شاهد تبعیض و بی عدالتی در این عرصه که یک سری متملقینی با مدرک سازی های کاذب خودشان را هرساله بالا می کشند و بعنوان نمونه دریک لیست کاذب بر پیشانی جامعه فرهنگ می کوبند..
تعلیم وتربیت توخالی شده است، درچنین فضای معلم نمونه معنای ندارد..ارزش ها از دست رفته اند.
آن معلمی که دانش آموزان خودش را کول کرده و از رودخانه روستا می گذراند نمونه نیست؟ آن معلمی که دانش آموزان را از دل آتش بیرون میکشد نمونه نیست؟ آن معلمی که دانش آموزانی را که قصد خودکشی دارند با صحبت های دوستانه و کنش همدلانه، نجاتشان میدهد نمونه نیست؟
کاش مدیران درک درستی از این شرايط داشته باشند و براساس شایستگی معلمان نمونه را مورد تقدیر قرار دهند. یا این برنامه ی گلچین کردن های کاذب را جمع کنند..
