یادداشت های عاشورایی ؛ یادداشت پنجم. 'پیام هایی که نباید زیر | فرهیختگان
یادداشت های عاشورایی ؛ یادداشت پنجم.
"پیام هایی که نباید زیر آوار علم و کتل کم رنگ شود .!"
پیش از این هم عرض کردم که حسین (ع) و نینوا ، مدرسه ای است که برای هدفی بزرگ و فراتر از عُرف و عادت های متداول در ماه محرم بوجود آمده است. غایت و هدف متعالیِ این مدرسه ؛ نه عَلَم و کُتل کَشی است ، نه طبل و سنج زنی است ، نه شیون ، فریادِ احساسی صرف، نه بر سر و سینه زدن های بی پشتوانه، نه افسانه سرایی برای تهییج هیجانات و احساساتِ گذرا، نه خاک و گل بر سر و صورت مالیدن ، نه با زنجیر و مشابه آن به جان جسمِ نحیف و امانت الهی افتادن ، و نه برخی از نمادهای متنوع دیگری از ابراز احساسات و عزاداری که در گوشه و کنار دنیا مرسوم است. بدیهی است که هرکسی می تواند به تناسب آداب ، رسوم و فرهنگِ رایج خود بصورت منطقی و درست ،احساس و مراتب ارادت خود به اهل بیت و حسین ابن علی (ع) را بروز دهد ، اما نباید تصور کند این مدرسه با آن هزینه سنگین که پای خِشت خشتِ آن خون داده شده تنها برای " ابرازِ احساسات " است و بس! بلکه مدرسه حسینی و نینوایی بنا شده، تا بشریت فرق سبک زندگی عقلانی و معرفتی ، محمدی ، علوی و فاطمی را از سبکِ جاهلانه ، خرافی ، غیر عقلانی ، ابو سفیانی ، معاویه ای و یزیدی را باز شناسد . نوک پیکان حرکت فرزند فاطمه(س) متوجه حاکمان اسلامی زمانه اش ، جهالتِ لباس تقدس به تن کرده جامعه اش ، علماء ، وعاظ ، منبری ها و تریبون بدست ها و سخنورانی بود که عیار دینداری و دین شناسی آنان با نان و آب و زر و زیور حاکمان پیوند خورده بود. نان و آب و زر و زیوری که ،معجزه می کرد و با کم و زیاد شدنش ، رنگ ، بو ، اندازه و نوعیت آن، دین و دینداری متناسب با آن ،رواج و ترویج می یافت. و حسین (ع) با تحریف ، انحراف و بلائی که بر سر دین و دینداری آمده بود ، یا باید با چنین روندی همراهی می کرد ، و یا اگر روا نمی داند و نمی پسندد ، تغییر دهد قضا را.! فرزند علی (ع) با بیان اینکه؛ " چون منی با چون یزیدی همراهی نخواهد کرد" راه اصلاح در دین و دینداری امت جد را در پیش می گیرد و با ترک بزرگترین متینگ جهانی مسلمانان یعنی حج ، تشت روسوایی اسلام بنی امیه ای را بر زمین میکوبد تا همه بشنوند ، و تا ذهن همه مسلمانان با دو پرسش اساسی درگیر شود. نخست اینکه چرا نوه پیامبر بزرگترین و شاید مهمترین عبادت جمعی اسلام و مسلمانان را رها می کند .؟ و دیگر آنکه چه کار مهم تری در بین است که بجای آوردن حج در برابر آن اولویتی ندارد؟
با این اقدام حیاتی و پرسش آفرینی که در وزان بت شکنی ابراهیم (ع) در خانه خدا صورت گرفت ، بساط دین ، دینداری ، وعظ، خطابه و تریبون دارانی که دین و آموزه های معرفتی و عقلانی دین خدا را بازیچه رسیدن به آرزوهای شخصی ، گروهی و حکومتی خود کرده بودند با پرسش های جدی روبرو شد و با اعتراض روش مند حسین بن علی (ع) متزلزل گشت. اعتراضی که اصلاح دین و دینداری آلوده را نشانه رفته بود و معمار این حرکت اصلاحی بخوبی از هزینه های آن آگاه بود.! هزینه هایی که برای حفظ و صیانت از دین و دیانت معرفتی و عقلانی که دسترسی به آن حق نه تنها مسلمانان که حق تمام بشریت است ناگزیر و بلکه لازم بود.! خدا رو شکر که مجالس حسینی بپاست. خدا رو شکر که خیل عظیمی از پیر و جوان شعائر حسینی را پاس می دارند و در هوا و عشق به شهدای کربلا احساسات خود را ابراز می دارند. اما اتفاقی که نباید می افتاد و متاسفانه در طول زمان و بتدریج در سطح نگران کننده ای افتاده است، آنست که عبرت ها و پیام های اصیل نهضت ابا عبدالله الحسین (ع) , چونان دین امت جدش ، با تحریفات، افسانه سرایی ها و خصوصی سازی ها روبرو گشته و از رویکردها و کارکردهای ناب معرفتی و عقلانی به سمت رویکردها و کارکردهای آنی ، احساسی ، صنفی سوق داده شده است، و عملا بجای تبدیل شدن به سبک زندگی ، سالی چند روز در حاشیه زندگی جاری - که نمیدانم چقدرش با الفبای اندیشی کربلا سازگار است - ، تسلی بخش قلوب و تسکین بخش آلام معصیتی و مصیبتی مردمان روزگار ما شده است.!
