سرهنگ هادی عزیزمرادی فرمانده سابق لشکر زرهی ۹۲ خوزستان پس از | بنیاد عبدالرحمن برومند برای حقوق بشر در ایران
سرهنگ هادی عزیزمرادی فرمانده سابق لشکر زرهی ۹۲ خوزستان پس از عملی نشدن طرح «قیام ۱۸ تیر ۱۳۵۹» (موسوم به «کودتای نوژه») از ایران خارج شده و به شاخه نظامی نهضت مقاومت ملی ایران به رهبری شاپور بختیار، رهبر حزب ایران و آخرین نخست‌وزیر حکومت پیشین پیوسته بود.
طرح «قیام ۱۸ تیر» نتیجه تلاش‌های نیروهای نظامی و سیاسی سکولار دموکراسی‌خواه بود که در سازمان زیرزمینی نقاب متشکل شده بودند. این نیروها در بیانیه اولشان که در اردیبهشت ماه سال ۱۵۳۹ منتشر شده بود، درباره اضمحلال تمدن ایران، آوارگی و بی‌خانمانی میلیون‌ها هموطن‌شان ابراز نگرانی کرده بودند.
«قیام ۱۸ تیر» شامل اعضای حزب سوسیال دمکرات ایران (عضو جبهه ملی) و اقوام مختلف بود که به حاکمیت ملی در شکل دموکراتیک و جدایی دین از دولت معتقد بودند. بنا بر بیانیه اول سازمان نقاب، اهداف این سازمان شامل «نابودی کامل حکومت آخوند و اوباش همراه» و «استقرار یک حکومت ملی اصیل» با تعهد به دموکراسی و «ارائه محیطی آزاد... برای عرضه ایدئولوژی‌های مختلف» اعلام شده بود. نیروهای نظامی نقاب تاکید کردند که قصد ندارند قدرت را حفظ کنند، مگر برای یک «دوره کوتاه» که برای بازگرداندن آرامش لازم است.
در طرح «قیام ۱۸ تیر» که طی هفت ماه تدوین شده بود، قرار بود جنگنده‌های پایگاه هوایی شاهرخی در همدان (پایگاه هوایی نوژه) با پوشش هوایی جنگنده‌هایی که نیروهای سازمان نقاب در یک منطقه مرزی مستقر کرده بودند، اهداف استراتژیکی در پایتخت را هدف قرار دهند. مکان‌های انتخاب شده برای بمباران شامل باندهای فرودگاه مهرآباد، ریل‌های راه‌آهن (برای جلوگیری از مانور نیروهای رژیم) و مراکز استراتژیک مخابراتی و آموزشی سپاه پاسداران بود. اقامت‌گاه‌آیت الله خمینی نیز در میان اهداف در نظر گرفته شده بود. یک گروه نیز قرار بود ایستگاه‌های رادیو و تلویزیون ملی را برای پخش پیام سازمان نقاب تصرف کند و از مردم و نیروهای مسلح دعوت کند تا به آنها بپیوندند.
عملیات چند ساعات پیش از شروع، لو رفت و مقامات جمهوری اسلامی در همان روز اعلام کردند که تعدادی از عوامل نظامی و غیرنظامی مرتبط با «کودتا» دستگیر شدهاند. آنها «کودتای نوژه» را به آمریکا و سازمان سی‌آی‌ای نسبت دادند و خاطرنشان کردند که «کودتاچیان» قصد داشتند «سوسیال دموکراسی آمریکایی» را تأسیس کنند.
چند روز بعد، آیت الله خمینی فتوای «اعدام همراهان کودتا» را صادر کرد. تعداد دقیق نظامیان و غیرنظامیانی که به دلیل ارتباط با «قیام ۱۸ تیر» اعدام شدهاند مشخص نیست. سرهنگ بنی‌عامری یکی از رهبران «قیام ۱۸ تیر» در کتاب خاطرات خود فهرستی از نام ۱۴۲ نفر از افرادی که اعدام شدهاند را منتشر کرده است.
تا به امروز بنیاد عبدالرحمن برومند دست‌کم ۱۲۳ اعدام را در ارتباط با این واقعه ثبت کرده است که ۸۸ مورد آن متعلق به نیروهای مسلح بوده‌اند. بسیاری از اعضای سازمان نقاب شناسایی نشده‌اند. بسیاری از آنها به تبعید گریخته‌اند و تعدادی از آنها ترور شدهاند.
در شهریور ۱۳۵۹ سازمان نقاب در دومین بیانیه خود تاکید کرد که «علی‌رغم یاوه‌سرایی‌های دستگاه، قیام پیشتازانه ۱۸ تیرماه یک جنبش وسیع ملی بدون هیچ‌گونه وابستگی خارجی و نتیجه تلاش مردان و زنان ایران‌دوست و غالبا برخاسته از خانواده‌های زحمتکش و رنج دیده ملت بوده است.»
سازمان نقاب همچنین متذکر شد «از جمع تیرباران‌شدگان به اتهام شرکت در قیام، تا این تاریخ تنها ۶۷ نفر از افراد این جنبش بوده‌اند و خمینی این فرصت را برای معدوم ساختن آزادی‌خواهان و مخالفان عقیدتی خود مغتنم شمرده است».
سرهنگ هادی عزیزمرادی که از بازداشت و اعدام جان به در برده بود، به همراه همسر و دو فرزندش از کشور خارج شد و به فرانسه رفت. در نهایت در سال ۱۳۶۴ او که در ماموریتی در ترکیه به سر می‌برد، در ساعت ۵ بعد از ظهر روز دوشنبه ۲ دی ماه هنگام خروج از منزلش در شهر استانبول با شلیک چندین گلوله توسط سه نفر ناشناس کشته شد. بر اساس گزارش روزنامه جمهوریت، «جاسوس‌های ایرانی و ماموران سازمان امنیت اطلاعات ایران [وزارت اطلاعات]» عامل ترور سرهنگ هادی عزیزمرادی بودند.
در توییتر: IranRights_org
جزئیات بیشتر درباره سرگذشت «سرهنگ هادی عزیزمرادی» در یادبود امید وب‌سایت بنیاد عبدالرحمن برومند: iranrights.org
