ماه‌ها و تاریخ‌ها و ایام برایمان تداعی چیز خاصی نیستند جز چیزه | جامعه‌شناسی
ماه‌ها و تاریخ‌ها و ایام برایمان تداعی چیز خاصی نیستند جز چیزهایی که روزی رخ داده‌اند, جز آنچه روزی بود و تباه شد, جز جانی که در 12 آذر 77 از کسی گرفته شد و آذر ماه شومی شد که تداعی قتل‌های زنجیره‌ای است. آن زمان بچه تر بودیم و فکر میکردیم قاتلی مثل خفاش شب به طور زنجیره‌ای آدم‌ها را از سر جنون می‌کشد, نمی‌دانستیم جنون جمعی وجود دارد که می‌تواند به طور جمعی آدم‌ها را بکشد...
آذری که 16مین روز هر سالش را یادبود و بزرگداشتی بود از دانشجویان آزادی‌خواه و مترقی کشور. شانزده آذری که چند سالی به واسطه دانشجو بودن خودمان هم که شده روز ما بود, روز دانشجو برای یادآوری مسئولیت‌هایی که باید می‌داشتیم. یادآوری پرسش‌گری و مطالبه‌گری, یادآوری تفکر و نقد و گفتگو, یادآوری اینکه دیگر دانش‌آموز نیستیم و فرق دانشجو با دانش آموز در چیست... که دانشجو ماهیتا باید میل به کسب دانش و آگاهی داشته باشد, اما دریغ که مغزمان را پر کردند از ایدئولوژی‌های عقب افتاده و متحجری که جز توحش و ویرانگری در زندگی فردی و اجتماعی برایمان ارمغانی نداشت...
16 آذر روز دانشجویانی است که دیگر نیستند, یا کشته شده‌اند یا در زندان‌اند یا به خارج از کشور فراری داده شده‌اند. مثل دوازده آذر که آن نویسنده و شاعر را از ما گرفت, مثل آبان و خرداد و تمام ایام و تاریخ‌ها در تقویم‌مان که تنها نوستالژی درد است و شکوهی که از دست رفته است...
#احسان_عزیزی
جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY
