تاسیسات آب شیرین‌کن و آینده نامعلوم خلیج فارس کشورهای حوزه | جامعه‌شناسی
تاسیسات آب شیرین‌کن و آینده نامعلوم خلیج فارس
کشورهای حوزه خلیج فارس برای آب شرب خود ۸۰ درصد به نمک‌زدایی و تاسیسات آب شیرین‌کن وابسته هستند. بطوریکه امروزه خلیج فارس میزبان ۶۰ درصد از پروژه‌های عظیم نمک زدایی جهان را در خود جا داده است. به طور کلی منابع آب شرب مردم در جنوب خلیج فارس از ۴ منبع آبی بدست می‌آید: آب باران، آب‌های سطحی شیرین، آب زیرزمینی شیرین و آب‌شیرین شده با دستگاه.
سواحل خلیج فارس شامل بیش از ۲۹۰ ایستگاه نمک‌زدایی است که تولید آن بیش از ۱۰۰ میلیون بشکه آب شرب در روز است. سهم آب‌های تجدیدپذیر مانند باران، ۳۲% و آب‌های زیر زمینی ۶۷% منابع آبی هستند که غیر از آب شرین‌کن‌ها آب تامین می‌کنند و سهم ناچیزی دارند. خلیج فارس با ۳۵ تاسیسات نفتی بزرگ، ۸۰۰ حلقه چاه نفت و تردد ۲۰ تا ۳۰ هزار تانکر نفتی در سال، به طور متوسط سالانه ۱۵۰ تا ۱۶۰ هزار تن فرآوردهای‌های نفتی مخرب به این دریا سرازیر می‌شود که همین امر باعث شده خلیج فارس ۴۷ برابر بیشتر از ظرفیت طبیعی خود آلودگی (شامل شوری زیاد، دمای بالا، فلزات مختلف، آلودگی نفتی) داشته باشد. تلخاب مهمترین خروجی تاسیسات آب شیرین‌کن‌های جنوب خلیج فارس است که داغ، بدمزه و بد منظره است، آبی است بسیار گرم تر از آب معمول دریا که میزان املاح نمک آن بسیار بالاتر از میزان شوری دریا می‌باشد. میلیون‌ها تن از تلخاب‌ها صنعتی روزانه روانه خلیج فارس می‌شود و به آلودگی این دریا اضافه می‌کند. متاسفانه با جدی‌تر شدن بحران کم آبی در سطح کره زمین که علت آن پدیده گرمایش زمین است، بهره‌برداری از منابع آبی دریاها و اقیانوس‌ها و شیرین سازی آنها جهت مصارف شرب و غیره، اقدامی اجتناب ناپذیر شده است.
عربستان در جایگاه نخست و امارات بعد از آن عظیم‌ترین تاسیسات آب شرین‌کن را ساخته‌اند. به تازگی عربستان به دلیل ثبت رکورد جهانی کاهش مصرف انرژی در تاسیسات نمک‌زدایی آب، رکورد گینس را نیز ثبت نموده است.
