کیمبرلی مارتن – استاد علوم سیاسی در کالج بارنارد، دانشگاه کلمب | دانش تفسیر سیاسی
کیمبرلی مارتن – استاد علوم سیاسی در کالج بارنارد، دانشگاه کلمبیا
اگر شش ماه پیش این سوال از من پرسیده می‌شد جواب مطمئن‌تری برای آن داشتم که این دوستی مستبدانه به دلیل مواد خام روسیه در ازای حمایت اقتصادی و سیاسی چین طولانی مدت خواهد بود. با این وجود، تهاجم روسیه به اوکراین (که نشان دهنده محاسبات اشتباه پوتین، پذیرش ریسک شدید و تصمیم‌گیری ضعیف او بود) و تحریم‌های ناشی از آن (که تداوم قدرت مالی جهانی ایالات متحده و همچنین انسجام غرب را نشان می‌دهد) همه چیز را تغییر داد. پکن هنوز تصمیم نگرفته است که می‌خواهد چه کاری انجام دهد. با این وجود، خطرات اقتصادی و سیاسی ناشی از اتحاد با روسیه اکنون مشخص است و من حدس می‌زنم که چین با دقت بیش‌تری پیش خواهد رفت.
لینا بن عبدالله – استادیار دانشگاه ویک فارست
این موضوع بستگی به این دارد که منظور شخص از «همراستایی چین و روسیه» چیست. در چند هفته گذشته، مشاهده کرده‌ایم که چین عمدتا به صورت لفظی و نه در اقدامات مشخص از روسیه حمایت می‌کند. اگر منظور ما از همراستایی تبلیغات یا خط حزبی در رسانه‌ها باشد شاید بتوان از همراستایی سخن گفت، اما اگر همراستایی شامل اشکال ملموس‌تری از همبستگی باشد عملا شاهد اقدامات زیادی برای حمایت از روسیه از سوی پکن نبوده ایم. بنابراین، تا جایی که حمایت از روسیه می‌تواند به منافع چین کمک کند ما هم چنان شاهد نوعی حمایت (هرچند نمادین یا دیپلماتیک) از سوی پکن از مسکو خواهیم بود. با این وجود، من همراستایی غیر انتقادی را باور نمی‌کنم.
ماتیو بولگ – پژوهشگر ارشد در چتم هاوس
همراستایی باید با عبارت مناسب تعریف شود در غیر این صورت هیچ معنایی ندارد. روسیه و چین همراستا نیستند. با این وجود، آنان یک رابطه عملگرایانه و فرصت طلبانه بر اساس علاقه محاسبه شده را نشان می‌دهند.
مایکل کیماژ – استاد دانشگاه کاتولیک آمریکا
همراستایی چین و روسیه در حال حاضر یک واقعیت سیستم بین المللی است. به نفع هیچ یک از آن دو کشور نیست که این همراستایی را کنار بگذارند. بخشی از این همراستایی در همسویی ارزش‌های اقتدارگرایانه است. با این وجود، روسیه نشان داده است که بیش از آن چیزی که چین می‌خواهد وضعیت موجود را مختل می‌کند و هیچ کشوری حاضر نیست برای دیگری فداکاری کند این همراستایی کمتر از یک مشارکت و بسیار کمتر از یک اتحاد است.
مایکل ماندلبوم – پروفسور در دانشکده مطالعات بین المللی پیشرفته جان هاپکینز
تا زمانی که پوتین قدرت را در دست دارد روسیه با چین همراستا خواهد ماند. با این وجود، روزی او خواهد رفت و در آن مرحله یک تغییر ژئوپولیتیک در روسیه اگرچه به سختی قطعی است، اما قطعا امکان‌پذیر است.
مینکسین پی – استاد مسائل مرتبط با دولت در کالج کلرمونت مک کنا
بدون تغییر ریشه‌ای در رژیم‌های داخلی، منافع میان مدت روسیه و چین همراستاتر با یکدیگر خواهد بود.
نادژدا آرباتوا – استاد و رئیس گروه مطالعات سیاسی اروپا در انستیتوی اقتصاد جهانی و روابط بین الملل پریماکوف در آکادمی علوم روسیه
چندی پیش یکی از مقام‌های ارشد چینی گفته بود: «چین بیش‌ترین جمعیت جهان را دارد و روسیه از بزرگترین قلمرو جهان برخوردار است. ما به طور ارگانیک یکدیگر را تکمیل می‌کنیم». به احتمال زیاد این جمله به عنوان یک پیش بینی خوش بینانه بیان شده بود. با این وجود، بعدا این گفته حذف شد، زیرا معنای آن می‌تواند به عنوان یک چشم‌انداز شوم برای روسیه تعبیر شود. در واقع، این عبارت حاکی از مشکلات بسیار واقعی در آینده روابط دو کشور همسایه است.
نزدیکی کنونی روسیه و چین مبتنی بر درگیری‌های بین المللی آنان با «غرب جمعی» به رهبری ایالات متحده است. علاوه بر این، نظم داخلی روسیه و چین مخالف لیبرال دموکراسی غربی است. با این وجود، روسیه اساسا متعلق به فرهنگ اروپایی است و دیر یا زود با وجود تمام ویژگی‌های ملی به هویت اروپایی خود باز خواهد گشت و غرب ستیزی را به عنوان ایدئولوژی کنار خواهد گذاشت. در مقابل، چین مظهر فرهنگ و ملت اصیل آسیایی است که به عنوان ابرقدرت قرن بیست و یکم برای گسترش جهانی تلاش می‌کند. این وضعیت حاکی از مناقشات طولانی مدت با همسایگان دور و نزدیک چین است.
نرگس کاسنووا – عضو ارشد مرکز دیویس برای مطالعات روسیه و اوراسیا، دانشگاه هاروارد
من فکر می‌کنم هیچ جایگزینی برای روسیه جز حفظ و تقویت همراستایی با چین در آینده نزدیک به طور متوسط (۵ تا ۷ ساله) وجود ندارد.
راجان منون – مدیر برنامه استراتژی کلان در اولویت‌های دفاعی
«بادوام» بخش سخت این رابطه است. روابط روسیه و چین در بیش از ۱۵۰ سال گذشته دستخوش تغییرات چشمگیر بسیاری شده است. بنابراین، پیش بینی درباره چشم‌انداز این رابطه به ویژه پایدار ماندن آن دشوار است.
