"أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَائِكُمْ ۚ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ؛...( بقره/187) (در شبهاى روزه، همخوابگى با زنانتان بر شما حلال گرديده است. آنان براى شما لباسى هستند و شما براى آنان لباسی هستيد.)
نکات قابل تدبر در آیه:
نکته‌ی اول: خداوند، عبادت را وسیله تعطیلی آرزوهای شخصی انسان قرار نمی‌دهد؛ مشروط بر اینکه آرزوها خارج از چارچوب شرعی نباشد؛ چون عبادت نیاز روحی است؛ و آمیزش و همبستری نیاز نفس، این شیوه در ترسیم عملکرد برای مؤمن، نگاه وسطیت به زندگی در بینش اسلامی می‌باشد.
نکته‌ی دوم: خداوند زنان را به لباس تشبیه می‌کند؛ و در پیام آیه آنان را مقدم بر مردان می‌آورد که مرتبط است با صدر آیه، که همان آمیزش است؛ یعنی قدرت بیشتر و تأثیرگزاری زنان.
نکته‌ی سوم: چه ارتباطی میان زنان و مردان، و لباس و بدن و جود دارد، که آیه این تشبیه را در نهایت ظرافت و لطافت بیان می‌کند؟
ارتباط لباس با بدن:
١- لباس، عیب‌پوش است، لذا زنان عیب‌پوش شخصیت مردان هستند.
٢- لباس، مایه‌ی زینت است، بنابراین زنان، زینت‌بخش شخصیت مردان‌اند.
٣- لباس، بدن را از سردی و گرمی محفوظ می‌دارد، لذا زنان از گرمی و سردی حوادث، مردان را حفظ می‌کنند.
٤- لباس، از آلودی بدن جلوگیری می‌کند؛ بنابراین زنان از آلودی شخصیت مردان جلوگیری می‌نمایند.
۵- لباسی برازنده‌ی بدن است، که نه بسیار گشاد باشد؛ و نه بسیار تنگ، این همان کفائت شرعی را می‌رساند.
٦- لباس، اگر پاره شد، قابل ترمیم و پینه زدن است، شخصیت انسان- فرقی نمی‌کند مرد باشد یا زن- با آسیب دیدن، شخصیت قابل ترمیم است.
٧- لباس، هرگاه کثیف و چرکین شود با شست‌وشو، تمییز می‌گردد؛ شخصیت زن یا مرد هم غبار زندگی آنان را چرک‌آلود می‌کند که با توبه پاک می‌گردند.
٨- هر گاه لباس چرکین شد، از کار افتاده و بلا استفاده تلقی نمی‌گردد، زن و مرد هم هرگاه به هر دلیلی شخصیت آنان آلوده شد، بی‌لیاقت و ناکارمد تلقی نشوند؛ و سبب اخلال در زندگی آنان نشود.
نکته‌ی چهارم: به همان نسبت زنان پوشش مردان هستند؛ به همان نسبت مردان هم همان جایگاه را دارند، لذا قرآن مسؤولیت زنان و مردان را نسبت به همدیگر یاد آور می‌گردد.
