《خدا را شاهد مىگیریم هنگامى که در ۱۴ شهریور ۱۳۶۰ در سرپلذهاب بواسطه اصابت گلوله تانک زخمى شده بودم، خون زیادى از بدنم رفته بود؛ وقتى به کمک الهى نجات پیدا کردم، در بیمارستان زجر زیادى مىبردم؛ اما هنگامى که درد مىکشیدم در عین زجر بدنى، از لحاظ معنوى و روحى لذت مىبردم. والله قسم وقتى کمى از فشار کارم کم مىشود در خود احساس ضعف و کوچکى مىکنم. آخر میدانید اى امت شهیدپرور ایران امروز در شرایطى هستم که لحظهاى غفلت، خیانت به اسلام و قرآن است...》
برای مطالعه وصیت نامه شهید از طریق این لینک اقدام نمایید.
گروه جهادی شهید وزوایی دانشگاه شریف @jahadivezvaei