کاش مانند کبوتر بال می‌داشتم، پر می‌زدم و به جای آرامی می رفت | Jalil Sepehr
کاش مانند کبوتر بال می‌داشتم، پر می‌زدم و به جای آرامی می رفتم.
( مزمور55 : 6 )
داود بخاطر ترسی که از دشمنش ( شائول )داشت همیشه آرزو میکرد بالهایی مثل کبوتر داشته و آزادانه به جاهای امن پرواز کند تا آرامی یابد .
داود نمیدانست کبوترها از ترس شکارچی در شکاف صخره ها پنهانند.
" ای كبوترمن كه در شكاف صخره‌ها هستی بیرون بیا " (غزل غزلها 2 : 14)
گاهی در مشکلات به امکانات ظاهری دیگران نگاه میکنیم و با افسوس میگوییم: اگر امکانات و موقعیت او را داشتم زندگی موفقی داشتم .
در حالیکه :
خیلی صورتهای سرخ با سیلی ســرخ شده . من و تو خبر نداریم
خیلی لبـهای خـنـدان دروازه دلهــــای گریــانـنـد. من و تو خبر نداریم
خیلی قیافه های شیک ماسک روح های پریشانند. من و تو خبر نداریم
خیلی کبـوتـرها در آرزوی یک روز بـدون خطـر زیسـتـنند. من و تو خبر نداریم
داود فراموش کرده بود که جلیات نه با امکانات نظامیان تا به دندان مسلح بلکه بوسیله ایمان به حضور خدای زنده بر زمین افتاد .
حقیقت اینست که هیچ کبوتری نمیتواند دور از چشم شکارچی پرواز کند. بایدبرای امنیت بجای بالهای کبوتر به بالهای خدا پناه ببریم تا آرامی حقیقی را با ایمان خودمان تجربه کنیم. وقتی داود این حقیقت را فهمید بحضور خدا رفت و در زیر سایه بالهای خـدا پناه گرفت و امنیت و آرامی حقیقی را در
حضور خدا تجربه کرد. مزمور 61 : 4
خدا رویاهای تو را موافق امکانات و تواناییهای خودت طراحی کرده نه امکانات و تواناییهای دیگران . بنابرین بوسیله ایمانت باور کن " میتوانی با هر آنچه هستی به هر آنچه باید باشی برسی "
جلیل سپهر
www.lifespringiran.com
@jalilsepehr
