کریمخان زند نمی‌خواست در تقسیم قدرت با روحانیون سهیم شود و سعی کرد از دخالت آنها در امور مملکت جلوگیری کند.
کریمخان ترجیح می‌داد روحانیون هر یک شغل و پیشه ای داشته باشند و مانند سایر مردم امور زندگی خود را از طریق دسترنج خویش به دست آورند، نه از طریق هدایت کردن! او معتقد بود که همه پیامبران و امامان شغل و پیشه داشتند و لذا دور از ذهن نخواهد بود که روحانیان نیز شاغل باشند.
در تاریخ چنین نقل شده که روزی گروهی از کارمندان دولت کریمخان نزد او آمدند و از او خواستند تا درآمدی برای طلاب تعیین کند. کریمخان این خواسته را نپذیرفت و به آنان گفت:
ما وکیل دولت ایرانیم و از خود اموالی نداریم که به طلبه‌های علوم دینی بدهیم. ما از مالیات دیوانی که برای لشکر آرایی و مرزبانی و ایران مداری باید استفاده شود به کسی چیزی نخواهیم داد. هرکس که به دولت ایران خدمت کند به او رتبه و مستمری خواهیم داد.
#ویلیام_فرانکلین
از کتاب " سفر نامه "
#جامعه_مدنی
@Jamey_e_madani
