بیانه‌ی جمعی از فرزندان جمعیت امام علی(ع) به مناسبت روز جهانی | جمعیت امام علی(ع) کرمانشاه
بیانه‌ی جمعی از فرزندان جمعیت امام علی(ع) به مناسبت روز جهانی مبارزه با کار کودک
همیشه در ذهنمان جاریست کلماتی که با نفرت و خشم به سویمان شلیک می‌شود؛ درس چیه، کتاب چیه، سواد چیه، مدرسه چیه؟ مدرسه چیه؟ مدرسه شاید تنها رویای ما بود برای ادامه ی زندگیمان برای فرار از همه‌ی ترس‌هایی که نمی‌گذاشتند ما هم مثل بقیه‌ی کودکان باشیم. صبح تا شب سرچهارراه‌ها منتظریم تا چراغ قرمز شود تا شاید نانی بدست بیاوریم؛ این است زندگی یک کودک کار، کودکی که به جای آنکه مداد در دست او باشد فال است. کودکی که چشمانش بجای آنکه کتاب ببیند هر روز تحقیر می‌شود. چرا در دنیایی به این بزرگی کودکی باید چشمانش گریان باشد از اينکه کار نکرده است؟ چرا باید همیشه بترسد از به خانه رفتن؟
میان این همه درد جمعی را پیدا کردیم... جایی که هیچ فرقی بین کودکان نبود، هیچ فرقی بین مذاهب نبود. کودکان را از دل سیاهی نجات داد. جایی بود برای آرامش‌مان وقتی خسته بودیم از دنیای بزرگترها، جایی که تنها حقمان کار کردن بود. جمعیت مثل نور بود در دل سیاهی که با نزدیک شدنش سیاهی‌های اطرافمان را سفید می‌کرد. چرا باید جایی که باعث شد به جای روغن موتور و چرخ خیاطی و چهارراه‌ها کتاب را ببینیم و قلم به دست بگیریم، بسته شود؟ چرا باید یک کودک حقش از او گرفته شود؟
نگذارید سرنوشت کودکان کار سیاه شود! نگذارید جایی که باعث شد کودکان ورزش کنند و درس بخوانند درش بسته شود! جمعیتی که صدای ما بچه‌ها شده است، حامی کودکان شده است، چرا باید منحل شود؟
ما بچه‌های جمعیت که در این راه بزرگ شده‌ایم و خیلی از کودکانی را دیدیم که چگونه از فشارهای کار کمرشان شکست، با صدای بلند می‌گوییم که در روز جهانی کار کودک معترضیم به نبود نهاد مدنی، به نبود جمعی که صدای کودکان شده است. با منحل کردن این جمع نه‌تنها اوضاع کار کودکان حل نمی‌شود بلکه روز به روز بدتر خواهد شد و حتی کودکانی که توانسته‌اند مدرسه بروند هم به خاطر شرایط اقتصادی و فقر از حق تحصیل محروم می‌شوند. زندگی کودکان باید در رویاها و خنده‌ها باشد، نه در سطل زباله...
