آزوریت (Azurite) یک کانی هیدروکسید کربنات مس با فرمول شیمیایی | ♡ilacim♡
آزوریت (Azurite) یک کانی هیدروکسید کربنات مس با فرمول شیمیایی Cu3(CO3)2(OH)2 است. بیشتر به خاطر رنگ آبی تیره تا بنفش مایل به آبی معروف است. رنگ آبی که به نام «azure» شناخته می شود، مانند آسمان آبی نیلی سرشب است که اغلب در ارتفاعات بیابان ها و مناظر زمستانی دیده می شود. آزوریت کانی رایج و فراوانی نیست، اما زیباست و رنگ آبی آن جلب توجه می کند. هزاران سال است که توسط مردم در بسیاری از نقاط جهان استفاده می شود. مردم باستان از آن به عنوان سنگ معدن مس، رنگدانه، سنگ قیمتی و زینتی استفاده می کردند. امروزه نیز برای همه این اهداف استفاده می شود مهمترین شاخص تشخیص آزوریت متمایز بودن رنگ آبی تیره آن است که از عصر مس copper(II) می گیرد. همچنین یک کانی نرم با سختی موهس تنها 3.5 تا 4 است. حاوی مس است که رنگ آبی و وزن مخصوص 3.7 تا 3.9 را می دهد که برای یک کانی غیرفلزی فوق العاده بالا است. آزوریت یک کانی کربناته است و با اسید کلریدریک رقیق واکنش خفیفی ایجاد می کند و مایع آبی روشنی تولید می کند. آزوریت یک اثر خاکه با رنگ آبی روشن روی چینی بدون لعاب ایجاد می کند. آزوریت در مقایسه با مالاکیت در هوای آزاد ناپایدار است و اغلب به صورت سودومورف با مالاکیت جایگزین می شود. بیش از 45 فرم شناخته شده وجود دارد و بیش از 100 فرم شرح داده شده است نام آزوریت (Azurite) و آزور (azure) از ریشه زبان پارسی باستانی lazhward (لاژورد) به معنی “آبی” گرفته شده، جایکه لاجورد بدخشان (که در گذشته جزو ایران باستان بود) یافت می شد و همچنین این سنگ معروف به “سنگ آزور” است. در سال 1824 توسط فرانسوا سولپیس بئودنت نام به “آزوریت” تغییر یافت. آزوریت در دنیای باستان پیش از کلاسیک شناخته شده بود. در تاریخ طبیعی پلینی بزرگتر با نام یونانی kuanos (κυανός: “آبی پررنگ، ریشه انگلیسی Cyan) و نام لاتین caeruleum ذکر شده است. از زمان های قدیم، آبی بسیار عمیق و شفاف آزوریت با هوای کم رطوبت صحرا و آسمان زمستانی همراه بوده است. در مصر باستان به عنوان رنگدانه استفاده می شد که از معادن سینا به دست می آمد. نویسندگان باستانی بین النهرین از استفاده پودر آن و هاون مخصوص برای آسیاب کردن آن خبر می دهند. به نظر نمی رسد که در نقاشی های دیواری روم باستان استفاده شده باشد، اما نویسندگان رومی مطمئناً در مورد استفاده از آن به عنوان رنگدانه می دانستند. ادغام شیشه و آزوریت در بین النهرین باستان توسعه یافت. بسیاری از نقاشی‌های انجام شده در قرون وسطی، قبل از جایگزینی آزوریت با آبی پروس، زوال رنگ آبی را نشان می‌دهند. با گذشت زمان و قرار گرفتن در معرض جو و نور، آزوریت به آرامی به مالاکیت تبدیل می شود. بیشتر رنگدانه آزوریت آبی که در قرون وسطی استفاده می شد، اکنون نشانه های آشکاری از مالاکیت سبز را به عنوان یک محصول فرسایشی نشان می دهد. این یکی دیگر از دلایلی است که در حال حاضر به جای آزوریت از رنگدانه های ساخت بشر استفاده می شود. رنگدانه‌ها و رنگ‌های آزوریت امروزه هنوز در دسترس هستند و به راحتی یافت می‌شوند. اما عمدتاً توسط نقاشانی استفاده می شود که می خواهند از روش های تاریخی در کار خود استفاده کنند
