نگاهت همچون مادری دلسوز بود. تو با دستان پر مهر و محبتت به نوازش نوزادان معصوم میشتافتی.
هیچگاه از کمک به مادرانی که نیازمند وجود نوازشگرت بودند دریغ نمی نمودی. با طبع پرشور و آتش ذوق و قریحه ات همچون فرشته ای ، برای نجات جان مادران و نوزادان قدم می گذاشتی و با بند بند انگشتان دستان پینه بسته و پر مهرت ، ضربان قلب و حرکات جنین را لمس و درد هر زائویی را التیام می بخشیدی.
سه روز هست که قدم بر عرصه فرش بهشت گذاشته ای و دلمان برایت تنگ شده است.
اینک نام و یادت در ذهن فرزندان و نوادگان عمارلویی ات جاودانه خواهد ماند. هیچگاه لبخندهای زیبا و،مهر و محبت و تلاش های بی دریغت از ذهنمان محو نخواهد شد.
((بهشت زیر پای توست))
روحت شاد و خاطرت جاودانه باد.
یاد و خاطر همسر عزیز و فرزند دلبندت نیز زنده باد.
دلنوشته ای از : حمیدرضا مجیدی
سفر به عمارلوی گیلان
telegram.me/joinchat/BiSp2TwVQUeqfsOW__74_A
