مادرمومی کُشم تازنده بمونم! نسلِ بعدی راجع به ماچه قضاوتی خواهندکرد؟ نسلی بی عقل،پُرمدعا،فاسدوزیاده خواه که تامی تونست خوردوبُردوازخودزمینی سوخته به جای گذاشت؟! امیدوارم چنین قضاوتی نکنن امایکباربه این آماروارقام نگاه کنیم،بعدخودمونوبزاریم جایِ نسلِ بعدی.! ازجنگل شروع می کنیم: درایران هرثانیه مساحتی به اندازه ی یک زمینِ فوتبال ازجنگلهای کشورنابودمیشه!طی 6دهه ی اخیر،1.5میلیون هکتارازسطحِ جنگلهای کشورکم شده،هر5سال یک میلیون هکتارازجنگلهای ایران حذف میشه!اگرباهمین روندپیش بریم تا75سالِ دیگه اثری ازجنگلهایِ امروزیِ ایران باقی نمی مونه! تخریبِ تدریجیِ پوششِ گیاهی طی 100سال بدستِ ماوپدرانِمون بوده وضعیتِ اَسَف باری رقم زده است.! به آب نگاه کنیم؛درسال های گذشته،74میلیاردمترِمکعب بیش ازظرفیت ازسفره های زیرزمینی برداشت شده واین رونددر10سالِ آینده ادامه خواهدیافت.به بهونه ی خودکفایی درکشاورزی،در10سالِ آینده امنیتِ غذایی راازدست خواهیم دادچون امنیتِ غذایی ارتباطِ مستقیم باذخایرِآب شیرین داره. خاکِ این کشورحالِ بدتری داره:براساسِ گزارشِ 2018سازمانِ ملل،کُلِ فرسایشِ خاکِ جهان24میلیاردتُن است ویک دوازدهمِ آن یعنی 2میلیاردتُن درایران!درحالیکه ایران یک صدمِ خاکِ جهان راداره.میزانِ فرسایشِ خاکِ ایران8برابرِمیانگینِ جهانیست.موضوع وقتی نگران کننده ترمیشه که بدونیم شکل گیریِ یک سانتی مترِمکعب خاک درایران به طورِمتوسط800سال زمان نیازداره ،درصورتی که متوسط شکل گیریِ خاک درکرهِ زمین400سال هست،بنابراین وخامتِ اوضاع درایران16برابرِمتوسطِ جهانیست! نگاهی به تنوعِ زیستی کنیم:به عنوانِ نمونه تعدادسُم داران(کَل،بُز،قوچ،میش،آهو،جبیر،گوزن،شوکاو.....)به نسبتِ 47سالِ پیش که سازمانِ محیط زیست تشکیل شده،90درصدکمترشده.این آماروحشتناکه!ممکنه ازخودمون بپرسیم حالاچه میشه اگه یک گونه ی گیاهی یاجانوری ازبین بره؟برای تقریب به ذهن بایدعرض کنم که محیط زیست یک اکوسیستم هست اگه یک جزء اون حذف بشه تمومِ چرخه هایی که به اون وابسطه هستن،زنجیره وارتخریب خواهندشد.این خاصیتِ اکوسیستمهاست.ماننداینه که بگوییدمن تموم بدنم خوب کارمیکنه فقط معده ام کارنمیکنه.خوب چه ایرادی داره؟! درانتشارِکربن هم پنجمین کشورِآلاینده ی جهانیم! اونچه نوشته شده فقط گوشه ای ازفاجعه ی زیست محیطی است که دررسانه هابازتاب داشته(مثلِ تابناک،ایرنا،همشهریِ آنلاین،ایمنا،فرارو.....) حال تحلیل وتجویز: بخشی ازچالش های زیست محیطی تقصیرِخودِماونسلِ مانیست.مثلابه طورطبیعی میزانِ بارندگیِ کشورمایک سومِ میانگینِ جهانی وتبخیرآب،سه برابرِحدجهانی است.حالا متأسفانه درچنین اقلیمی دچارِخشکسالی هم میشیم!اماآیااین همه ی ماجراست؟اتلافِ آب درتأمینِ آبِ شهری35%است که 20%بیشترازمتوسطِ جهانیست.این هم تقصیرِزمین وزمانه؟!یابی تدبیری وبی مبالاتیِ وبی......ما؟آیانمی توان باکِشت فرازمینی،وارداتِ مجازیِ آب(وارداتِ محصولاتِ کشاورزی بامصرفِ آبِ بالا)وممنوعیتِ تولیدوصادراتِ محصولاتِ کشاورزی بامصرفِ آبِ بالا وده هاتدبیرِتجربه شده ی جهانی موضوع رامدیریت کرد؟ فراموش نکنیم وضعیتِ اقتصادی وفقر،محیط زیستِ کشوررابه خطرانداخته .میلیون هانفردرکشورزیرِخطِ فقرند واین موضوع میتونه به افزایشِ شکارواضافه برداشتِ آب وقطعِ بدونِ مجوزِدرختانِ جنگل منجربشه. چه میتوان کرد؟ اعتراف میکنم سوادِ من ،مثلِ همه ی شهروندهای معمولیِ دیگر،درحوزه ی محیط زیست وتأثیرِیک بطریِ پلاستیکی که درکنارِساحل رهامیکنم،ناچیزه وحتم دارم اگه بدونم که پسماندهاچه بلایی سرِطبیعت میارن،معقولانه تررفتارخواهم کرد. تغییردرجوامع ازجمعِ اندکی که متفاوت فکروعمل میکنن،شروع میشه وسپس مانندِویروس همه گیرمیشه.اونچه ازدست مابرمیاد: تغییرِرفتارِفردی درکنارِافزایشِ آگاهیِ جمعی(برای تشویقِ عمومِ جامعه به حفاظت ازمحیط زیست)مانندران اندازیِ پویش های نجاتِ خاک وجنگل وسرزمین. نظامِ حکمرانی تواناییِ حلِ مسایلِ پیچیده روازدست داده،بایدبه کمکِ اون رفت.باتبدیلِ مشکل به مساله،تبدیلِ مساله به دستورِکاروسپس مشارکت درسیاست گذاریِ منطقی برای دستورِکار.راهی جزنتوکراسی(حکمرانیِ شبکه ای وهمکاریِ چندجانبه ی دولت،بخشِ مدنی،رسانه ها وبخشِ خصوصی)نداریم. کسانی که مادرِخود(طبیعت وکره زمین)رامیکُشند،ممکنه درکوتاه مدت زنده بمونن امادربلندمدت طبیعت تنبیهِ سختی براشون درنظرخواهدگرفت. #حسینعلی_مهجوری پایگاه ایران دوستان مازندران @jolgeshomali 90 views15:36
