با تو وقتی میخندم توی ریه هام برگ یاسمن جوونه میزنه نور چشمام | کافه تنهایی

با تو وقتی میخندم توی ریه هام برگ یاسمن جوونه میزنه نور چشمام از همیشه براق تر میشه و دست هام رباینده ی اغوش تر، تو بلدی منو چطور به خودم برسونی همون قسمتی که سالها مخفیش کرده بودم چون از حساسیتش در برابر عشق همیشه میترسیدم. میدونستم یه روز به بالاترین حدش میرسه اینو از اولین نشونههای نگه داشتنت فهمیدم محبوب من عشق افسانه ای بمون تا به دنیا ثابت کنم فرفری های یه نفر از پیچکهای تموم درخت هاش قشنگ تره؛"