رویا احمدی مرا در آغوش بگیر آهسته صدایم کن صدایم کن که صدایت | 🎻سیری درشعـروکلام جان🎻
رویا احمدی مرا در آغوش بگیر آهسته صدایم کن صدایم کن که صدایت آرام بخش طوفان درونم باشد دستانت ریسمان عنبرک عشق عاطفه ای پریشان در دستان عاشق من عاشقی مدهوش هیاهوی گذر حضور غریبی دور دست در التماسی خسته از وجودت مرا در آغوش بگیر که دخترک نقاشی من تنهاست تشنه در ترکیب رنگها چهره ات را می طلبد آه که برایش سخت است چکه بر چهره ی عشق دار سکوت شیب را بر هم بزند مرا در آغوش بگیر که دلکدلک نا آرامم تو را می خواند در قصه ی کوچک یک عشق همراهم باش عاشقانه با من بگو دوستت دارم که محو می کند خستگی یم را و جان میدهد سرخی لبان تب دارم را با تو خواهم خواند در ترانه ای بارانی و غروبی معتاد بعد از دیدن چهره ات درآب صادقانه فریاد خواهم زد دوستت دارم.
