اتاق های فکری در سازمان های اطلاعاتی و امنیتی و مراکز کنترل و جهت دهی افکار عمومی وجود دارد که با تولید خبرهایی که در واقع ضد خبر است، نظر مردم و افکار عمومی را از اتفاقات و مسائل اساسی منحرف کنند. درجمهوری اسلامی نیز چنین نهادهایی وجود دارند که به خوبی کار خود را انجام می دهند.
بازخوانی دو تجربه پنج سال اخیر که تقریبا همه ایران را تحت تاثیر قرار داد و حتی رسانه های خارجی را نیز به خود مشغول کرد، به خوبی نوع عملکرد، تولید و انتشار ضد خبر را نشان می دهد:در سال هزار و سیصد و نود هفت خبر دستگیری دختر جوانی به نام مایده هژبری که در صفحه اینستاگرام خود فیلم هایی از رقص خود منتشر می کرد، به سرعت تیتر نخست همه رسانه ها را به خود اختصاص داد. در حالی که این دختر جوان حدود یک سال پیش از این واقعه ،از ایران به ترکیه رفته بود و فیلم اعتراف او همان زمان تهیه شده بود و در اختیار نهاد اطلاعاتی سپاه قرار داشت.
اما در سال نود و هفت خبر دستگیری او و فیلم هایی از رقصیدن او منتشر شد و به گونه ای جلوه داده شد که انگار تازه دستگیر شده است. تقریبا همه فعالان اجتماعی سیاسی مدنی رسانه ای حقوق_دانان و برخی مقامات سیاسی نسبت به آن واکنش نشان دادند و فیلم هایی از رقص خود را در حمایت از مایده در فضای مجازی منتشر کردند. رسانه های فارسی زبان خارج کشور برای حدود دو سه هفته تیترهای اصلی و برنامه های تفسیری و تحلیلی خود را به این دختر جوان و این که کیست و چه کرده و چرا جمهوری اسلامی با شادی و رقص مخالف است، اختصاص دادند. حتی رسانه های غیر فارسی زبان هم به این موضوع پرداختن و با عکس و تحلیل آن را پوشش دادند.
اما در سال نود هفت یک ااختلاس بزرگ در صنعت پتروشیمی و همچنین شروع بحث شفافیت مالی در مورد ارز اختصاصی به وارادت موبایل خبر ساز شده بود که می بایست افکار عمومی از آنها منحرف می شد،اینجا بود که رقص مائده کار خودش را به خوبی انجام داد. آن اختلاس بیش از نود هزار میلیارد تومان بود و به قیمت متوسط دلار آن سال بیش از هشت و نیم میلیارد دلار برآورد شده است.
محمد جواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در دولت روحانی، اولین افرادی بود که پس از زیاده خواهی دریافت کنندگان ارز دولتی برای واردات موبایل، افشاگری کرد و نام شرکت هایی که ارز دولتی گرفته اند و قرار بوده به این واسطه نسبت به واردات موبایل اقدام کرده و آن را با قیمت منصفانه در اختیار مردم قرار بدهند،اعلام کرد که در نهایت مشخص شد از دویست و پنجاه و دو میلیون دلار ارز دریافتی برای واردات گوشی تلفن همراه، تنها هفتاد میلیون دلار واردات صورت گرفته است.
حالا هم ماجرای رقصیدن یک پیرمرد خندان رشتی به نام صادق بوقی تمام فضای واقعی و رسانه ای و مجازی دنبای فارسی زبان را به خود مشغول کرده است. حتی گسترده تر و عمیق تر از مورد رقص مائده . این ضد خبر کارکردهای چند گانه دارد: انحراف افکار عمومی از جایزه صلح نوبل نرگس محمدی، اختلاس بیش از سه میلیارد و هفتصد میلیون دلاری در چای دبش و همچنین ترانه جدید ساسی مانکن. برای چنین ارقامی از اختلاس و غارت اموال عمومی که پای خیلی ها را به میدان کشیده است، تعدادی باید سر به نیست شوند. اما ضد خبر کارایی بهتری دارد . هر چند سر به نیست کردن برخی افراد به شیوه های خود در حال انجام است.
نگاهی به تیتر یک روزنامه همشهری که ادعا کرده با صادق بوقی ساسی مانکن را نابود کرده اند و مصاحبه ای که خبرگزاری فارس با او انجام داده به خوبی ابعاد این پروژه های ضد خبر را نشان می دهد. در این میان آن دختر جوان و این پیر مرد خندان هیچ تقصیری ندارند، آنها زندگی و رقص خود را می کردند و سناریوی سیستم های امنیتی هیچ ارتباطی به صادق بوقی و مائده ندارد.
