هنگامی‌که انسان هستیِ فطریِ خویش را فراموش کند، چیزی بیشتر از یک ماشینِ متاثر از فرهنگ غالب زمین نخواهد بود! شما بگویید؛ چه تفاوتی است بین حیواناتی که به دلیل وابستگی به خواسته‌های غریزی‌شان همچون غذا یا رابطه جنسی سردرگم‌اند با انسان‌هایی که به دلیل غفلت از حقیقت خودشان و درنتیجه وابسته شدن به امور سطحی و ظاهری سردرگم شده‌اند؟
دست گیر از دست ما ما را بِخَر
پرده را بردار و پردهٔ ما مَدَر
باز خر ما را ازین نفسِ پلید
کاردش تا استخوان ما رسید
از چو ما بیچارگان این بندِ سخت
کی گشاید ای شه بی‌تاج و تخت؟
این چنین قفل گران را ای ودود
کی تواند جز که فضل تو گشود؟
ما ز خود سوی تو گردانیم سر
چون تویی از ما به ما نزدیکتر
مولوی
دوستان با ارسال این پُست، عزیزان خود را
به این سفر دل انگیز دعوت نمایید!
کارگاه همیاران لاهوت
شما را از تونل تنگ و تاریک
خودِ دروغین یا نفْس
به اقیانوس هستیِ ذاتی
رهنمون خواهد شد!
لینک ثبت نام؛
https://kargahehamyaran.com/Home/Login?ReturnUrl=%2FAccount
