برای حرکت و بازگشت به سوی هستی ایی که هستیم و از آن بی خبریم که قرار بوده باشیم، بایـد خـود را متعهد کنیم که زندگی مان را در اختیار قدرتی بزرگ تر از خودِ دروغین مان واگذاریم! باید دوباره زمام کارها را به هستیِ فطری و ذاتی مان بسپاریم تا دقیقاً برای همان هدفی مورد استفاده قرار بگیریم که به آن دلیل در این جـا قـرار گرفتـه ایـم!
لازم است که با هشیاری، زخـم هـای گذشته خویش را اگر چه سخت است ببینیم! نقاب هایی را که گذاشته ایم تا دردِ دل های شکسته خـود را حس نکنیم، کنار بگذاریم!
و برای تضمین این که در مسیر عشق و ایمنی بمانیم، باید چشمان خود را به روی همه آنچه که هستیم و همه آن چه در درون داریم، بـاز کنیم!
باید چشم بندهایی را که نمی گذارند هر دو بخش مان ؛ یعنـی هـم انسان بودن و هم هستیِ فطری و الهی داشتن را ببینیم از چشم برداریم!
و با چشمانی شفاف دلی گرم سری خالی از هر گونه اشتیاق و بیزاری با شور و شوق فقط بنگریم فقط شاهد شویم لبخند بزنیم و سرنوشت خویش را با صلحِ با این لحظه به آن بزرگ بسپاریم، و این مطلقا شدنی است نازنین مطلقا شدنی است!
