چرا برگشتی در کار نبود؟ نه این که هیچ استراتژیست خردمند و دلس | یدالله کریمی پور
چرا برگشتی در کار نبود؟
نه این که هیچ استراتژیست خردمند و دلسوزی درون اتحاد شوروی نبود که راه
و شیوه حکمرانی پولیت بورو و حزب کمونیست را برباد دهنده
نداند؛ سهل است که دهها سوسیالیست مومن و نیز ملی گرایان روس ، نتیجه طرح، برنامه و سیاست های کرملین را برباد دهنده و باعث فروپاشی این ابرقدرت برآورد کرده بودند. تقریبا هیچ تصمیم ساز و مدیر کلان دلسوزی نبود که موقعیت کشور را آشفته و رو به قهقرا رفتن نداند. ولی بیشتر اعضای پولیت بورو و مدیران اتحاد شوروی نمی خواستند از کژراهه دست کشند. آن ها هزینه های کلانی در این راه متحمل شده و با زیرپا نهادن اصول و موازین توسعه همه جانبه، شوروی را به ابرقدرت تسلیحاتی ، ولی کمتر توسعه یافته در ابعاد دیگر تبدیل کرده بودند:
کشوری تقریبا جهان سومی با کلاهک های هسته ای. کمی دلچسب تر از امروز کره شمالی.
ولی با وجود این همه هزینه های سرسام آور ، برای فناوری تسلیحاتی ، فضایی ، صدور انقلاب سوسیالیستی و ایجاد ملل اقمار در همه جای جهان ، در صورت برگشت از این کژراهه ، تکلیف این همه هزینه برباد رفته چه می شد؟
امروز بخشی از پاسخ این پرسش را اتفاقی در یک نوشته کوتاه بدون ذکر منبع دیدم. آن جا نوشته بود:
ما وقتی بخاطر کاری هزینه می دهیم ، حتی اگر آن کار، احمقانه ترین کار عالم هم باشد به سختی می توانیم قبول کنیم آن کار اشتباه بوده است.
برای مادری که فرزندش را در جنگ از دست داده، خیلی سختست که باور کند هدف آن جنگ فقط فروش اسلحه بوده است.
بخاطر همینست که هرچه اوضاع افتضاح تر میشود اصرار بر ادامه دادن همان راه افتضاح، بیشتر میشود. بالاخره این همه وقت و هزینه بابت آن صرف شده، نمی شود رهایش کرد.
پس شاید حال آنهایی که سالها بر سیاستهای شکست خورده و یا اعتقادات دروغین خود اصرار میکنند را باید درک کرد.
بقول برتراند راسل : چگونه به تاول های پاهایم بگویم تمام مسیری که آمده ایم اشتباه بوده است.
آذربایجانی های خودمان چه زیبا همه حرفم رو در دو واژه خلاصه کرده اند:
بوینونا یخلیپ
#یدالله_کریمی_پور
#اتحاد_شوروی
@karimipour_k
