کارکردِ ایدئولوژی توتالیتر آنچنان خلاق و منحصر به فرد است که ح | 📶درسگفتارهای جامعه شناسی
کارکردِ ایدئولوژی توتالیتر آنچنان خلاق و منحصر به فرد است که حتی واژه «دروغ» نیز نارسا جلوه می‌کند؛ همانطور که جرج اورول می‌گوید؛ وظیفه کارکنان وزارت حقیقت اينست که علائم و اسناد گذشته را نابود می‌کنند. چاپهای جدیدی از روزنامه ها و کتابهای قدیمی را منتشر می‌سازند؛ میدانند که روایات جدید و دستکاری شده بزودی جای خود را به روایتی از نو اصلاح شده خواهد سپرد. هدف ماموران وزارت حقیقت اینست که مردم را وادار به فراموشی همه چیز - از واقعیات گرفته تا واژگان، مردگان و حتی نام اماکن - کنند. بدیهی است اگر آرمان توتالیتر تحقق پیدا کند، مردم فقط آن چیزهایی را که آموخته اند به خاطر خواهند آورد و در صورت نیاز، مضمون خاطراتشان را میتوان یک شبه تغییر داد. براستی باور خواهند کرد که آن چه که پریروز رخ داد و در خاطره شان ضبط شد، در واقع اتفاق نیفتاده و چیز دیگری بجای آن بوقوع پیوسته. آنها دیگر خاطراتشان در عمل از خارج برنامه ریزی و کنترل و دگرگون می‌شود و در واقع دیگر عملاً شخصیت ندارند و انسان نیستند. این نوع استفاده از دروغ، علاوه بر جنبه سیاسی، از جنبه شناخت شناسی هم حائز اهمیت است و آن این که؛ اگر نشانه های رخدادی را از میان ببریم، و خاطره آنرا از ذهن انسان بزداییم، و اگر در نتيجه راهی برای تعیین حقیقت، در مفهوم متعارف آن باقی نگذاریم، آنگاه دیگر چیزی جز باورهای تحمیلی باقی نخواهد ماند و این باورها را هم طبعاً میتوان به سهولت و یک شبه دگرگون کرد. دیگر معیاری برای حقیقت وجود نخواهد داشت؛ و تنها معیار همان حرفهایی است که در هر لحظه معین(از طرف متولیان ایدئولوژی حاکم) به زبان می آید. بدین سان دروغ عین حقیقت می‌شود، یا دستِ کم وجه تمایز متعارف میان دروغ و حقیقت از میان می رود. و این همان دستاورد عظیم توتالیتاریسم است که نمی‌توان به دروغگویی متهمش کرد، زیرا توانسته است نفس اندیشه ی حقیقت را از میان بردارد.
