استبداد به معنای ساکت کردن و کنار گذاشتن جامعه از مشارکت در تص | 📶درسگفتارهای جامعه شناسی
استبداد به معنای ساکت کردن و کنار گذاشتن جامعه از مشارکت در تصمیمات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است، که متقابلا اِعمال قدرت مستبدانه را ممکن می‌سازد. اما این لزوما بدان معنا نیست که جایگاه شخص مستبد ایمن خواهد بود، زیرا دیگرانی هم هستند که منافع سیاسی و اقتصادی سیطره بر چنین حکومت قدرتمند و بی‌مهاری وسوسه‌شان می‌کند. پس خطر از دست دادن قدرت به حاکم فشار می‌آورد تا اقتصاد را نه در جهت کارآیی، بلکه برای تطمیع و سهم‌دهی به رقبای همراه و ضربه زدن به رقبایی که کنار نمی‌آیند ساختار دهد.
