ما همگی تحت یک قانون ازلی زندگی می‌کنیم. در جزییات شاید با هم | کلبه آرامش ذهن
ما همگی تحت یک قانون ازلی زندگی می‌کنیم. در جزییات شاید با هم تفاوت داشته باشیم، که سبب تنوع می‌شود و زیباست، ولی در اساس ما همگی بخش‌هایی از یک طبیعت هستیم
کسی که به خودش عشق بورزد، از آن عشق چنان لذت می‌برد و چنان مسرور می‌شود که عشق از تو سرریز می‌شود و شروع می‌کند به رسیدن به دیگران باید که به دیگران برسد! اگر عشق را زندگی کنی، باید آن را سهیم شوی. نمی‌توانی تا ابد به خودت عشق بورزی، زیرا یک چیز برایت مطلقاً روشن خواهد شد: اگر عشق ورزیدن به یک نفر،خودت، بسیار سرورانگیز و شعفناک است، چقدر شعف و سرور بیشتر در انتظارت است اگر شروع کنی به سهیم شدن عشقت با مردمان بسیار! آن امواج آهسته‌آهسته شروع می‌کنند به رسیدن به دورتر و دورترها. به مردم دیگر عشق می‌ورزی، سپس شروع می‌کنی به عشق ورزیدن به حیوانات، پرندگان، به درختان، به کوهستان‌ها می‌توانی تمام کائنات را با عشق خودت پُر کنی یک نفر کافی است تا تمام کائنات را از عشق سرشار کند، فقط یک قطعه سنگ کوچک می‌تواند تمام دریاچه را پر از موج کند یک سنگ کوچک.
فقط یک بودا می‌تواند بگوید: به خودت عشق بورز… هیچ کشیش و هیچ سیاستمداری نمی‌تواند با این حرف موافق باشد، زیرا این سخن تمام ساختار آنان را نابود می‌سازد ساختاری که بر اساس بهره کشی ایجاد شده اگر انسان مجاز نباشد که به خودش عشق بورزد، روح او، روحیه‌اش هر روز ضعیف‌تر و ناتوان‌تر خواهد شد بدنش شاید رشد کند، ولی هیچ رشد درونی ندارد، زیرا ابداً از درون تغذیه نمی‌شود. او یک بدن باقی می‌ماند، تقریباً بدون روح یا فقط با یک نیروی بالقوه، یک امکان وجود روح روح او بصورت یک بذر باقی می ماند و اگر نتوانی خاک مناسبی از عشق برایش پیدا کنی، همچون یک بذر باقی خواهد ماند و اگر از این فکر احمقانه که: “عاشق خودت نباش” پیروی کنی آن خاک مناسب را نخواهی یافت.
