کاظم بهمنی

2022-08-29 11:22:16 چه
کند
با غمِ تو ،
این دلِ آشفته‌ی من ...؟!




#سیمین_بهبهانی باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 23:21:44 خدایا فقط دلمون به این آرومه که حواست هس هرچی خیر و صلاحمونه برامون رقم بزن

شبتون بخیر... باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 23:05:28 انگشت به لب مانده ام از قاعده‌ی عشق
ما یار ندیده تبِ معشوق کشیدیم ...

#صائب_تبریزی باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 23:05:06 لحظه‌ای میرسد كه آدم از همه چيز دست میكِشد
چون عاقلانه‌ترين كار، همين است !

#ساموئل_بكت باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 23:04:24 جای تو خالی ست!
در تنهایی هایی که مرا
تا عمیق ترین دره های بی قراری
می کشانند
جای تو خالی ست
در سردترین شبهایی
که لبخند های مهربانی را به تبعید
می برند...
جای تو خالی ست
در دریغ نا مکرری
که به پایان رسیدن را فریاد می کنند
جای تو خالی ست
در هر آن نا کجایی
که منم ... باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 11:50:34 + اولين چيزی که از شما تو بخش اورژانس ميپرسن اينه که از يک تا ده به دردت چه شماره‌ای ميدی...
اين سوال رو صدها بار از من پرسيدن...
و يادمه يه بار وقتی که نميیتونستم نفس بکشم و قفسه سينه‌ام تو آتش میسوخت، با اينکه نمیتونستم حرف بزنم ۹ تا انگشتم رو بالا گرفتم و نُه رو نشون دادم...
بعداً وقتی بهتر شدم پرستار اومد و بهم گفت که من يه مبارز واقعی هستم.
ازم پرسيد: ميدونی از کجا ميدونم؟
چون دردی رو که ده بود، گفته بودم ۹!
اما حرفش خيلی هم حقيقت نداشت... بخاطر شجاعتم به اون درد نگفتم ۹... دليل اينکه گفتم ۹ اين بود که درد شماره دهم رو نگه دارم برای یه وقت دیگه...
و الان وقتش بود.
ده بزرگ و وحشتناک،
از دست دادن تو بود...
رفتن تو درد شماره ده من بود

The Fault in Our Stars باز کردن / نظر دهید

2022-08-27 20:26:03 هرچه عاشق پیرتر
عشقش جوانتر
ای عجب !

دل دهد تاوان
اگر تن

ناتوان است ای پری ...!

#شهریار باز کردن / نظر دهید

2022-08-26 23:20:10 يک روز من سکوت خواهم کرد
و تو آن روزبرای اولين بار
مفهوم دير شدن را خواهی فهميد...

#حسين_پناهی باز کردن / نظر دهید

2022-08-26 23:19:56 ترکا وقتی میخوان از دلبرشون تعریف کنن میگن:
«گاش گارا گوزون قاداسین الیم یاریم»
یعنی دور چشم و ابروی مشکیت بگردم یارم:)♡ باز کردن / نظر دهید

2022-08-26 19:24:11 ای درآمیخته با هر کسی از راه رسید
می توان از تــو فقط دور شد و آه کشید

پرچــم صلــح برافراشته ام بر سر خویش
نه یکی ؛ بلکه به اندازه ی موهای سفید

سال ها مثل درختی که دم نجاری ست
وقت ِ  روشن  شدن  ارّه  وجــودم  لرزید

ناهماهنگی تقدیر نشان داد به من
به تقاضــای خود اصـــرار نباید ورزید

شب کوتاه وصالت به «گمان» شد سپری
دست در زلف تــو نابرده دو تا صبـــح دمید

من از آن کوچ که باید بروی کشته شوی
زنده  برگشتم  و  انگیــزه ی  پـرواز  پرید

تلخـــی وصل ندارد کـــم از اندوه فراق
شادی بلبل از آنست که بو کرد و نچید

مقصد آنگونه که گفتند به ما ، روشن نیست
دوستان  نیمـه ی  راهید  اگـر ، برگردید

#کاظم_بهمنی باز کردن / نظر دهید