در اینکه در کشور ما خیلی چیزها سر جای خودش نیست و کلی مشکلات ساختاری و کمبودهای زیرساختی و اداری برای ایجاد و توسعه کسب‌وکارها وجود دارد، هیچ شکی نیست. اینکه مهارتهای اساسی برای زندگی و کسب‌وکار را در مدرسه یاد نگرفته‌ایم هم درست، اما چاره کار چیست؟ آیا با نشستن و دست‌روی‌دست گذاشتن یا با غرزدن مشکلی حل می‌شود؟ وقتی میان رفتن و ماندن در ایران، ماندن را انتخاب می‌کنی حالا به هر دلیلی دیگر نباید نشست و غر زد، باید قدمی هرچند کوچک برای بهتر کردن دنیای پیرامون خودمان انجام دهیم. قدم‌هایی هرچند کوچک؛ قدم‌هایی به اندازه توان و در حد و اندازه خودت.
آری آن‌قدری امروز قدرت نداریم که شرایط را تغییر دهیم ولی می‌توانیم به اندازه خودمان یک قدم اوضاع را بهبود دهیم. در این شرایط فعلی کشورمان، با این مشکلات اقتصادی و این آمار بیکاری و این اوضاع و احوال به‌نظر به‌جای امید داشتن صرف به آزمونهای استخدامی اداری و دولتی که در شهری مثل قاین برای تصاحب یک صندلی صدها نفر داوطلب شرکت می‌کنند، بهتر نیست امید به خود داشته باشیم؟
باید این خودباوری به‌وجود آید که حتی از شهر کوچک و دورافتاده‌ای مثل قاین می‌توان سری تو سرها درآورد، می‌توان کسب‌وکاری راه انداخت که نه‌تنها در ایران بلکه در دنیا مطرح و شناخته شود. امروز با گسترش فضای آنلاین و اینترنت دیگر محدودیت‌های زندگی در شهرهایی مثل قاین که از مرکز دور می‌باشند کمتر خودنمایی می‌کند. امروز اگر کسب‌وکار استارتاپی (به کسب‌وکارهای نوپا که با راه‌حل‌های نوآورانه سعی در رفع یک نیاز در جامعه دارند استارتاپ گفته می‌شود) کِشْمُون نبود من جرأت و اعتمادبه‌نفس گفتن این حرف‌ها را نداشتم. نه که بخواهم موعظه کنم نه، اتفاقا مخاطب اصلی این حرف‌ها خودم هستم. من و تو جوان قاینی که از قضای روزگار جوانی‌مان مصادف شده است با این زمانه، با این حجم از مسائل و مشکلات اقتصادی؛ چاره کار چیست؟ مطمئناً افسردگی چاره کار نیست.
قرار نیست همه ما کارآفرین شویم، چرا که شاید اصلاً آن تیپ شخصیتی لازم را نداشته باشیم ولی خیلی از من و شما پتانسیل کارآفرینی را داریم. کمی همت با چاشنی مهارت و جسارت را باید در خود تقویت کنیم. سپس با این خودباوری که ما هم می‌توانیم قدم در مسیر پرپیچ‌وخم کارآفرینی بگذاریم و کشمون‌های دوم و سوم را رقم بزنیم. منظورم از این صحبت کپی کردن نیست بلکه کشمون یک مثال است. یک مثال عینی از خودباوری و نتیجه گرفتن یک ایده خوب و تیم خوب.
کشمون یک شبکه فروش مستقیم آنلاین محصولات کشاورزی و غذایی است که نقطه شروعش با جوانهایی از همین شهر بوده و امروز با داشتن ۴۵ نفر پرسنل متخصص و توانمند به الگویی برای من و تو تبدیل شده و نمادی شده از خودباوری جوان قاینی که آری من هم می‌توانم؛ هرچند یک عمر در محیط بسته‌ای بزرگ شده باشی که گفته‌اند نمی‌توانی. کافی است راه‌حلی خلاقانه ارائه بدهی برای برطرف کردن یک نیاز. آن‌وقت مثل کشمون که نمادی از خودباوری شهرم شده است، هرچند شاید در شهر خودم کمتر شناخته شده باشد ولی در خیلی از نقاط ایران امروز قاین را با کشمون می‌شناسند و چه لذتی بالاتر از این.
امروز دیگر چه بخواهیم مسیر خوداشتغالی و کارآفرینی را ادامه دهیم، چه در مسیر کارمندی در فضای خصوصی و استارتاپی فعالیت کنیم این مهارتهای نرم و سخت ماست که لازمه موفقیت است. به‌نظرم مهارت و خودباوری دو لازمه موفقیت برای ما جوانان قاین می‌باشد. طی صحبتی که با محمد قائم‌پناه بنیان‌گذار و مدیرعامل کشمون داشتم متوجه این خلأ مهارت در سطح شهر قاین شدم. کشمون با وجودی‌که یک دفتر در تهران هم دارد ولی دفتر مرکزی آن در قاین است و اولویت جذب نیرویش هم در قاین است ولی این خلأ وجود نیروهای علاقه‌مند که دارای مهارت باشند به‌شدت احساس می‌شود.
در ابتدای سخن هم گفتم هیچ شکی در بد بودن شرایط کشور نیست ولی ما باید بهترین نقش را ایفا کنیم نه اینکه صبر کنیم و ببینم بقیه چه می‌کنند. چند روز پیش در قاین کارواش سیار دیدم، حرکتی خلاقانه که دارد انجام می‌شود و این‌گونه حرکات است که فضای کسب‌وکار شهر را از حالت خمودگی و رخوت خارج می‌کند. امیدوار اینکه ما هم سهمی در فردای بهتر سرزمین‌مان داشته باشیم.
