#یک_فنجان_تفکر جامعه ایرانی در برزخی میان سنت و مدرنیته گی | کتابدونی
#یک_فنجان_تفکر
جامعه ایرانی در برزخی میان سنت و مدرنیته گیر افتاده و نه درست سنتی هستیم نه درست مدرن. یک آش شلم شوربا. ازدواج هایمان هم از این قاعده مستثنا نیست.
زن ایرانی میخواهد با او خیلی مدرن رفتار شود. استقلال فردی داشته باشد، اگر دلش خواست کار کند، شوهرش در کار خانه به او کمک کند اما سهم خود را نمی پذیرد. مدرن بودن به آرایش غلیظ و تیپ آن چنانی نیست. اولین قدم رسمی مهریه است. مهریه دقیقا همان چیزی است که زن را تبدیل به کالایی در مبادلات اقتصادی اجتماعی یک جامعه مردسالار میکند.
اگر زن ایران می خواهد کالا نباشد نباید خودش را گول بزند که این پشتوانه مالی من است در صورت بروز مشکل. باید خودش پشتوانه خودش باشد. باید بداند اگر قوانین جامعه ای مردسالار است، در صورت بروز مشکلی، قانون پر از راه گریز برای مرد است.
باید بداند زندگی زناشویی بر پایه احترام است نه گروکشی. و مهریه برای بستن دهان دیگران من جمله خود شوهر نیست. به جای مهریه، حقوق اولیه انسانی را در جلسات اول آشنایی و خواستگاری طلب کنید.
حق طلاق را طلب کنید، حق انتخاب محل تحصیل و زندگی، حق حضانت فرزند، حق ادامه تحصیل، حق کار و حق خروج از کشور.
حتی اگر شما نخواهید درس بخوانید یا مطمینید در این ازدواج خوشبخت میشوید، گرفتن این حقوق، تازه شما را از نظر قانونی با همسرتان در یک شرایط برابر قرار می دهد.
بدون داشتن این حقوق، شما یک شهروند درجه دو محسوب میشوید. متاسفانه خیلی وقت ها، زن ایرانی خودش به کالا بودگی خود دامن میزند، وقتی که از دوست و آشنا میپرسد مهریه فلانی چقدر بود!
وقتی با افتخار پز مهریه اش را می دهد. وقتی نمیخواهد برای حقوق انسانی خود با همسر آینده اش مذاکره کند. این طور شده که اگر بعدها که زبانم لال مشکلی پیش آمد، و او مهریه بخواهد، مرد هم می گوید طلاق نمی دهم. اگر پای بچه ای هم در میان باشد که بدتر. والسلام. یادتان باشد یک زن بعد از این که فهمید لایق بهترینهاست ، قدر خودش را میداند و دیگر متوقف نمیشود .
