شب اول ما بازیچه شتاب ها هستیم، مگر هنگامی که از پیش طرحی دا | 📚 کتاب خوب

شب اول

ما بازیچه شتاب ها هستیم، مگر هنگامی که از پیش طرحی داشته باشیم و با حساب احتمالات آماده شده باشیم و خط آخر را خوانده باشیم.

در این هنگام، این ماییم که چشم به راه حادثه ها هستیم و با سازمان و تنظیم خویش به حادثه ها نظام داده ایم و سازمان بخشیده ایم.

دل هایی که سازمان گرفته اند، دیگر بازیچه حادثه ها نمی شوند و بحران نمی بینند.
مغازه ای که قفسه بندی شده و تنظیم گردیده، جنس های زیاد آن به راحتی در دسترس قرار می گیرند، اما دکه های درهم و شلوغ که اجناس شان پخش و رها و زیر پا افتاده است، دست و پاگیر و خستگی زا و وقت کش هستند.

دل هایی که بر اساس اهمیت حادثه ها، کارها را رده بندی کرده اند، در حالیکه هزار کار دارند، بیش از یک گرفتاری برایشان نیست؛ چون در یک لحظه، گرفتاری ما فقط مربوط به آن کار و آن حادثه ای است که اهمیت زیادتری دارد و ضرورت بیشتری.

اگر تمام کارها را انجام بدهیم و این کار بماند، کاری انجام نداده ایم و بار خود را نگذاشته ایم و اگر آن یک کار را، فقط همان را، بیاوریم دیگر حرفی برای ما نیست و باز خواستی نیست.

و همین است که دیگر سیل حادثه ها و انبوه کارها، ما را خرد نمی کند و به بازی نمی گیرد.
#رشد
#علی_صفایی_حائری
@ketabe_khoub