اندوه انسان بودن را حس کردم. موجودی فناپذیر که در ذات خود تنها | کافه ادبیات
اندوه انسان بودن را حس کردم. موجودی فناپذیر که در ذات خود تنهاست، اما به توهم بودن با دیگران نیاز دارد. دوستان، بچه ها، عشاق. این توهم جذابی بود. توهمی که به راحتی میتوانستی با آن خو بگیری.
