نزدیک 2 سال از گواهینامه گرفتن من میگذره ولی من حتی یک بار هم | محافظ خنده آباد
نزدیک 2 سال از گواهینامه گرفتن من میگذره ولی من حتی یک بار هم پشت ماشین نشستم. از وقتی یادم میاد بابام همینجوری بود. حمایتگری بلد نبود. توی همه چی آدم رو میزد زمین. همه بار رو میذاشت رو دوش خودم. موقعی که زبان میخوندم میاورد میشوند جلوی خودش و انگار که میخواد ازم امتحان بگیره.کافی بود بلد نبودی یه جمله رو معنی کنی و سر تکون میداد و زیر لب میگفت هیچی یاد نگرفته. موقعی که کار پیدا میکردم و میگفتم اینجوریه، یه سر تکون میداد و زیر لب میگفت "کار پیدا کرده!" موقعی که رفتم گواهینامه بگیرم سر تکون داد که معلوم نیست چی اونجا یادت دادن که هیچی سرت نمیشه.موقعی که رفتم گیتار خریدم و کلاس رفتم، هروقت منو میدید میگفت فلان آهنگ رو بزن و وقتی میگفتم هنوز یاد نگرفتم یه سر تکون میداد که هیچی یاد نگرفتی. قسمت جالب قضیه اینجاست که هزینه هیچکدوم اینارو نداد. هیچکدوم اینجاها نبود. حضور نداشت. ولی بار توقعش روی دوشم بود.پدر و مادر حمایتگر و حامی توی هر زمینه و هر قدم از زندگیت تأثیر زیادی میذاره. نتیجه اش هرچی باشه بهتر از منی میشه که عدم اعتماد بنفس داره. میترسه کاری رو جلوی جمع انجام بده و از همه چی فرار میکنه چون میدونه به اندازه کافی خوب نیست. اگه پدر میشید، حمایتگر باشید لطفا.
