حَیران بودم همه شَب شهـرِ بیـدار را
که آوازِ دَهـانش تنها هِمهمـه‌ی
عَفِـنِ اذکارش بود
شهـرِ بی‌خواب بـا پیسـوزِ پُـردودِ
بیـداری اش در شـبِ قـدری چُنـان،
در شـبِ قـدری...
گفتـم: بنخُفتـی، شهــر!
همـه شَـب به نَجـوای نگـران بنخفتـی؟
گفتنـد: بـرآمدنِ روز را به دُعا شَب‌زنده‌داری
کردیم مَگر به یُمـنِ دُعا آفتــاب برآیَد
گُفتم: حاجَت رَوا شـدید که آنَک سپیــده!؟
بـه آهی گُفتنـد: کُنون به جمعیتِ خاطِر
دِل بـه دریای خواب می‌زنیم که
حاجتِ نومیدانه چُنین نیک برآیَد...
"احمدشاملو"
#کانال_خسرو_شڪیبایی
@KhoosroShakibae
