🇳🇴 کتاب زندگیست 🇳🇴

2022-08-30 19:30:49 کتاب هستی و نیستی سارتر با این جمله به پایان می‌رسد: «انسان مصیبتی بیهوده است.»

هستی و نیستی
ژان پل سارتر
صفحه ۸۴۲

«پایان کتاب»

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 07:30:20 انتظار سعادت، رفته رفته هر زنی را از پای درمی‌آورد. تو همان‌طور که بچه‌هایت بزرگ می‌شدند، انتظار خوشبخت بودن را فراموش می‌کردی. منتظر بودی که آن‌ها راه بروند، به مدرسه بروند و حالا منتظری که لیسانس گرفته و عروسی کنند، نه؟ و عمر هم به هر حال می‌گذرد.

دفترچه ممنوع
آلبا دسس پدس
صفحه ۲۹۸

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 09:30:51 «انگشتم را بر وجود هستی می‌کشم و هیچ بویی ندارد. کجا هستم؟»، سپس سارتر می‌آید، کسی که ادعا دارد هستی پوچ و بی‌معنی است. عاشق این پسرها هستم، جهان را تکان دادند. با این طرز فکر، سردرد نمی‌گرفتند؟ آیا هجوم غرش تاریکی را میان دندان‌هایشان حس نمی‌کردند؟ وقتی این مردها را برمی‌داری و در مقابل افرادی که در خیابان‌ها راه می‌روند و غذا می‌خورند و در برنامه‌های تلویزیونی حاضر می‌شوند، قرار می‌دهی، تفاوت آنقدر زیاد است که گویا درونم چیزی می‌چرخد و از روده‌ی بزرگم بیرون می‌زند.

ناخدا برای ناهار رفته و ملوانان کشتی را تسخیر کرده‌اند
چارلر بوکوفسکی
صفحه ۱۲

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-27 15:30:49 هر زمان که به کسی پول دادی تا برایت بگوید که چه کنی و چه کار نکنی، مطمئن باش قرار است به گا بروی. حالا می‌خواهد روانپزشکت باشد، روانشناست، مشاور بورس، معلم کارگاهت یا هر کس دیگری.

ناخدا برای ناهار رفته و کشتی به دست ملوان‌ها افتاده
چارلز بوکوفسکی
صفحه ۵۲

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-26 21:30:50 مردم مرا پوچ می‌کنند. یاید ازشان دور شوم تا بتوانم دوباره جان بگیرم. خیلی یه ندرت پیش می‌آید که آدم جالبی ببینی، وگرنه در مقابل بقیه‌ی آدم‌ها بیشتر فرسوده می‌شوی، یا مدام از دستشان شوکه می‌شوی.

ناخدا برای ناهار رفته و کشتی دست ملوان‌_افتاده
چارلز بوکوفسکی
صفحه ۱۸

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-25 20:30:09 آلبرت شوایتزر:

«ظرفیت فرهنگی انسان مدرن کاهش یافته است، زیرا شرایط محیط سبب تنزل آدمی و صدمه‌ی روحی وی شده است.» او انسان صنعتی را فاقد آزادی، دچار عدم تمرکز فکری، ناکامل و در خطر از دست دادن انسانیت خود می‌داند. شوایتزر اضافه می‌کند: چون جامعه با سازمان گسترش یافته‌ی خود قدرت پوشیده‌ای بر انسان اعمال می‌کند، لذا وابستگی انسانی به جامعه به درجه‌ای رسیده که تقریباً زندگی عقلانی و‌ ذهنی از خود ندارد... بنابراین وارد دوران قرون وسطای جدیدی شده‌ایم.

با یک تعمد آزادی فکر کنار گذاشته شده، زیرا عده‌ی زیادی تفکر را در مقام فرد آزاد رها کرده‌اند و به وسیله‌ی گروهی که به آن تعلق دارند رهبری می‌شوند، ما با فدا کردن استقلال فکری ایمان به حقیقت را از دست داده‌ایم - جز این هم نمی‌تواند باشد. سازمان زندگی عقلی - عاطفی ما به هم ریخته است. تمرکز خارج از حد امور عمومی به سازمان بی‌تفکر منجر می‌شود. شوایتزر در نتیجه‌گیری خود کم کردن مقدار کار و کاهش مصرف خارج از اندازه و پرهیز از تجمل را توصیه و تاکید می‌کند.

شوایتزر نتیجه می‌گیرد که شالوده‌ی اجتماعی و فرهنگی کنونی ما را به طرف فاجعه‌ای می‌برد که از آن رنسانس جدیدی که «بسیار عظیم‌تر از رنسانس گذشته است برخواهد خواست»؛ مگر اینکه بخواهیم نابود شویم. «در این رنسانس فعالیت، که محصول تفکر عقلایی است، اصل اساسی می‌باشد، تنها اصل منطقی و عملی تکامل تاریخی که به وسیله‌ی انسان ارائه شده است... یقین دارم که اگر ما انسان‌های متفکری باشیم این انقلاب به وقوع خواهد پیوست.

داشتن یا بودن
اریک فروم
صفحات ۱۷۴ - ۱۷۵

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-24 11:30:09 دوست دارم به گربه‌هایم نگاه کنم، چون نگاه کردن بهشان، شاد و سرحالم می‌کند. فقط هیچ‌وقت من را توی یک اتاق پر از آدم نگذارید.

ناخدا برای ناهار رفته و کشتی دست ملوان افتاده
چارلز بوکوفسکی
صفحه ۱۶

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-23 19:30:30 آدم‌ها درازکش توی قبرهایشان می‌خوابند، در حالی که آدم‌های پولدار روی تپه‌های فسادشان زندگی شاهانه دارند. شگفت‌انگیز نیست؟ آدم‌هایی که مدام می‌گویند پول خوشبختی نمی‌آورد، خودشان آن‌قدر پول دارند که نمی‌توانند بشمارند... میلیون‌ها میلیون پول! به همین هالیوود نگاه کنید. یکی برای فیلم‌های احمقانه‌اش ۶۰ میلیون خرج می‌کند و آدم‌های فقیرِ احمق‌تر هم می‌روند سینما تا تماشایشان کنن. پولدارها همیشه دوام می‌آورند، چون خوب بلدند چطور سیستم را بدوشند.

ناخدا برای ناهار رفته و کشتی به دست ملوان‌ها افتاده
چارلز بوکوفسکی
صفحه ۴۱

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-22 11:30:43 بالکن کوچکی داریم، در باز است و می‌توانم نور ماشین‌ها را در آزادراه جنوبی ساحلی ببینیم. آن‌ها هیچ‌وقت توقف نمی‌کنند، خطوط نور می‌آیند و می‌روند، همه‌ی آن مردم احمق. آن‌ها چه کار می‌کنند؟ به چه فکر می‌کنند؟ همه‌ی ما به سمت مرگ می‌رویم، همه‌ی ما، چه سیرک جالبی. تنها بودن ما را مجبور می‌کند به هم‌ عشق بورزیم اما این هم جواب نمی‌دهد. ما وحشت‌زده و غرق در ابتذالیم، توسط چیزی که نیست، خورده می‌شویم.

ناخدا برای ناهار رفته و ملوانان کشتی را تسخیر کرده‌اند
چارلز بوکوفسکی
صفحه ۱۰

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-21 12:30:21 شاید اصلاً نباید زندگی را خوب فهمید، چون در این صورت با سعی اینکه بیشتر و‌ بهتر آن را درک کنیم، ممکن است اصلاً چیزی از آن درک نکنیم.

دفترچه ممنوع
آلبا دسس پدس
صفحه ۳۶۴

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید