کوه همیشه مهربان نیست به عنوان یک کوهنورد مبتدی، این مدت حواس | کوه گرام
کوه همیشه مهربان نیست
به عنوان یک کوهنورد مبتدی، این مدت حواسم به ارتفاع قله ها و مارک و رنگ تجهیزات و وسائل و لباس های کوهنوردی بود و متاسفانه ده ها کوهنورد تاکنون علیرغم اینکه قبلا اعلام شده بود که وضعیت و شرایط برای کوهنوردی مناسب نیست، اما رفتند و جان شان را از دست دادند و همه را در اندوه و بهت و ناراحتی عمیقی فرو بردند.
من این مدت کوتاه متوجه شدم که کوه واقعا وسوسه برانگیز است و اگر انسان حواسش نباشد و عقلانیت حاکم نباشد جان شیرینش را از دست خواهد داد. چه بسا اگر کوهنوردانی که در کوهستان جان شان را از دست دادند، کمی بیشتر صبر می کردند و صبور تر بودند کوه های بیشتری را فتح می کردند. از حوادث کوهنوردی یاد گرفتم که مثل خود کوه صبورتر باشم و عجله ای نداشته باشم.
به قول ولفگانگ گولیچ یکی از کوهنوردان مشهور: "مهمترین عضله یک کوهنورد مغز اوست!" یاد گرفتم وقت هایی که شرایط برای کوهنوردی مناسب نیست همانند یک عاشق آشفته و پریشان نگذارم که قلبم تصمیم بگیرد و نسنجیده به سوی کوه رهسپار شوم و در این شرایط به حرف های دلسوزانه عقل و خرد بیشتر گوش دهم.
ادوارد ویمپر می گوید: "کوهنوردی هم جرأت می خواهد و هم جسارت اما فاصله ی میان جسارت و حماقت به اندازه یک تار موست". یاد گرفتم که کوه ها هم همانند انسان ها گاهی عصبانی می شوند و همیشه مهربان نیستند و باز هم به قول یکی دیگر از بزرگان و پیشکسوتان کوهنوردی: "صعود نکردن هم قسمتی از فرایند صعود است".
یاد گرفتم که گاهی نرفتن به کوه خودش یک نوع صعود درونی! و موفقیت لحاظ می شود. یاد گرفتم که در ادامه راه و مسیر کوهنوردی، بیشتر گوش به فرمان مربیان و پیشکسوتان و متخصصین این رشته باشم.
