روز جهانی بیابان زدایی
با تعریف کنوانسیون جهانی، بیابان زایی تخریب مناطق خشک و نیمه خشک و نیمه مرطوب است که در اثر عوامل انسانی و طبیعی رخ می دهد و زمین های تقریبا خشک کاملا خشک و لم یزرع می شود و آب، پوشش گیاهی و حیات وحش ان از بین می رود. تغییر اقلیم و فعالیت های انسانی، بوته کَنی، چرای مفرط دام در مراتع، تبدیل مراتع به دیم زار، برداشت بی رویه از سفره های آب زیرزمینی، معدن کاوی جاده سازی و توسعه شهر و روستا است.
بیابان زایی با خشک شدن زمین سبب از بین رفتن پوشش گیاهی، گرد و خاک زیاد، کم شدن بارندگی، فرسایش خاک، عدم حاصلخیزی، افت آب های زیرزمینی و از بین رفتن حیات وحش، بیکاری، گرسنگی، فقر و مهاجرت می شود.
در مقابل بیابان زایی، عنوان بیابان زدایی هست که به روش های اصلاحی، بازدارنده، احیایی سبزکاری در بیابان دارد.
کاشت گیاهان مقاوم و مناسب مناطق خشک مثل گیاهان شوره، کاشت گیاهانی مثل بنه، کنار، کهور، سمر، کرت، کوهنگ (درخت)، سلم، اکالیپتوس، اقاقیا، کاسیا، پخش سیلاب و پخش آب، تعادل دام و مراتع برای حفاظت از پوشش گیاهی، انباشتن آب باران و احیای شوره زارها
همطناب «کوه‌گرام» شوید
@KoohGram
