آیا عُمر مینیمالیسم به سر آمده است؟ نویسنده: دیما اِستوهی | کوبه

آیا عُمر مینیمالیسم به سر آمده است؟

نویسنده: دیما اِستوهی| 27 می 2022.
ترجمه: مریم محمودی کاهکش| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران

زیبایی­‌شناسی بصریِ چند دهه­‌ی گذشته را می‌توان به عنوان طراحی با اصول و قواعد «تهی‌­مندی» تعریف کرد. بنا به گفته‌­ی بعضی، با ترویج جریان مینیمالیسم (یا کمینه‌­گرایی) که در عین حال که از محبوبیت جهانی برخوردار است به شدت نیز مورد نقد و نکوهش واقع شده، در هنر، سبک زندگی، مُد و فشن، یا طراحی صنعتی و طراحی داخلی، نیاز به حفظ چیزها در یک [مقدارِ] حداقلِ ساده وجود داشته است. مینیمالیسم، این مفهومِ فروکاستن چیزی به عناصر لازم و ضروری آن است. اما، چه کسی تصمیم می‌­گیرد که چه چیزی ضرورت دارد، و چه کسی تصمیم می­‌گیرد که چیزی خیلی زیاد است؟ جریان‌های معاصر، با این پرسش‌­های ذهنی، همراه با تغییرات بنیادی در مصرف­‌گرایی و شیوه­‌ی زندگی افراد که در طول سال­‌های اخیر مشاهده شده، نشان دادند که مینیمالیسم ممکن است ماندگار شود، اما با یک چرخش (تغییر).
مینیمالیسم جنبشی هنری است که پس از جنگ جهانی دوم شروع به شکل­‌گیری کرد، و گمان میذ­رفت به عنوان واکنشی در مقابل مدرنیسم و اکسپرسیونیسم انتزاعی در آن زمان شکل گرفت. هنرمندان، با ایجاد آنچه معتقد بودند باید «ناب­‌ترین صورتِ زیبایی» باشد، می­‌خواستند از ویژگی‌­ها و مشخصه­‌های عاطفی و بیانی این ژانرها، که احساس می­‌کردند انحرافی از خود هنر بودند، فاصله بگیرند. اصطلاح مینیمالیسم که در هنرهای تجسمی، موسیقی، و طرح­‌های صنعتی دهه‌­ی ۱۹۶۰ بسیار مشاهده شده، غالباً به چیزی اشاره دارد که به ملزومات آن تجزیه شده، و هر نوع تزئینات کنار گذاشته شده است. هنرمندان و مجسمه‌­سازانی مانند فرانک استلا، رابرت موریس، دونالد جاد[۱۵] و کارل آندره، به عنوان تنی چند از هنرمندان این سبک، شروع به حرکت به سمت تجرید هندسی، و کاوش و بررسی آن از طریق رسانه­‌های مختلف کردند. در آن سوی اقیانوس اطلس، رویکرد اروپایی به مینیمالیسم، در آثاری از هنرمندان وابسته به باهاوس، جنبش داستیل، و جنبش کانستراکتیویست روسی مشاهده شده است.

ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/mmk7-08-19-2
https://koubeh.com/mmk7/

@koubeh