مراقبه برای اینکه ذهن کاملاً ساکت باشد ضروری است.
هنگامی‌که ذهن کاملاً ساکت است، در نظم کامل است، و هیچ حرکتی از اتلاف انرژی وجود ندارد.
این سکوت، این آرامش، این آسایش کامل ذهن چیزی نیست که توسط ذهن انجام شود.
این همان چیزی است که شما انجام می‌داده‌اید، برای به وجود آوردن سکوت، آرامش و صلح ذهنی تلاش می‌کرده‌اید، و در این رویکرد، کنترل وجود دارد.
شما دارید سعی می‌کنید فکر را، که همه جا پرسه می‌زند، کنترل کنید.
شما هرگز دربارهٔ اینکه کنترل‌کننده و کنترل‌شونده چیست تحقیق نکرده‌اید.
بخشی از فکر سعی می‌کند حرکات سرگردان فکرهای دیگر را کنترل کند، و شما آرام می‌نشینید و می‌خواهید مراقبه کنید.
شما آرام می‌نشینید، و فکرتان پرسه می‌زند، و کنترل‌کننده آن فکر را برمی‌گرداند.
فکر دیگری بالا می‌آید، و شما دربارهْ چیز دیگری فکر می‌کنید، و دوباره این جنگ ادامه دارد.
شما این را مراقبه می‌نامید، اما این اتلاف کامل انرژی است. آیا ذهن می‌تواند از تمام کنترل‌ها آزاد باشد؟ قلبتان را بدهید تا کشف کنید.
جیدو کریشنامورتی
@Krishnamurti
