اشتیاق اوگر ها:
اوگرها به پناهگاه خود وابسته هستند...
گفته می‌شود که پیش از شکست جهان،آنان می‌توانستند به هر جایی بروند و هر اندازه که بخواهند در آن جا بمانند؛درست مانند انسان‌ها...
اما با شکست جهان،این وضعیت تغییر کرد.اوگرها مانند سایر مردمان جهان پراکنده شدند و نتوانستند هیچ کدام از پناهگاه‌های خویش را پیدا کنند.همه چیز جابه جا شده بود،همه چیز تغییر کرده بود؛کوه‌ها،رودخانه ها و حتی دریاها...
در طی این دوران دور از وطن،که اوگرها حیران و سرگردان بودند،برای نخستین بار اشتیاق به سراغ‌شان آمد.میل به بازیافتن محل پناهگاه ها،بازیافتن خانه.تعداد زیادی در اثر این میل مردند...
تعداد مردگان از زنده‌ها بیشتر بود.وقتی سرانجام طی سال های معاهده ده ملت توانستند دوباره پناهگاه ها را به یک به یک پیدا کنند به نظر می‌رسید که بالاخره موفق شده‌اند تا بر اشتیاق پیروز شوند...
اما اشتیاق ایشان را تغییر داده بود؛چیزی درون‌شان کاشته بود...
حال اگر یک اوگر برای مدت طولانی بیرون از پناهگاه بماند،اشتیاق دوباره سراغش خواهد آمد.اوگر ضعیف خواهد شد،و اگر بازنگردد خواهد مرد...
#چرخ_زمان
@lannister_hall
