مملکتی که در آن گریه فروش محترم است!
از همه عجیب‌تر یک طبقه از مردم ایران هستند که پیشه ایشان گریاندن مردم بدبخت است و از این حرفه کسب ثروت می‌کنند. این فقره در تمام دنیا و در تاریخ جهان منحصر به فرد است که عده‌ای یک قوم بدبختی را به واسطه هزاران وعده و وعید مجبور به ناله و زاری می‌کنند و آن ملت بیچاره نیز غصه خوردن و رنج کشیدن خود را از باب سعادت خودشان بدانند. این گونه پرورش یافتن مردم به گریه و ناله اثرات شوم بسیار ناگواری در حالت اجتماعی ما گذاشته است.
چهره های مردم پرچین و چروک و غمگین است. موسیقی ملت ما حزن انگیز و پر از امان و داد است. نطق های سیاسی و مهیج به جای تشویق و دست زدن و هورا کشیدن منجر به گریه عمومی می‌شود. مملکتی که در آن گریه و زاری آبرومند و گریه فروش‌ها محترم و بالعکس خنده جلف و سبک بوده و اهل طرب و شادی منفور و کم قدر هستند. چنین مملکتی به مشکلات بسیاری مبتلا خواهد شد.
مأخذ
مجله کاوه، شماره 45. 15 اکتبر 1920 میلادی
@Library_Telegram
