LiberTorch

2022-08-15 20:04:03 منتشر شد:

معرفت‌شناسیِ مکتب اتریش و کارآمدی بازار

نویسنده: سید امیرحسین شکرآبی

انتشارات: دنیای اقتصاد

تعداد صفحات: ۳۱۷

قیمت: ۱۱۰ هزار تومان

مشی کتاب، بررسی ریشه‌های معرفت‌شناسانهٔ بازار آزاد از نگاه مکتب اتریش است که در آن بنیان تفکرات اتریشی از دریچه‌های جدیدی نظیر جایگاه نومینالیسم در نگاه آزادیخواهانه، تمایز تجربه‌گرایی و پوزیتیویسم منطقی و ریشه‌های کانتی اندیشهٔ میزس و هایک نگریسته شده، و تا نقد همزمان سوسیالیسم و آنارشیسم فردگرا پیش آمده است. همچنین ابهاماتی که در خصوص کارکرد نظام بازار وجود داشته، مانند بروز ادوار تجاری، عدالت‌گریزی و شکست بازار، از منظر مکتب اتریش واکاوی شده است.

برای تهیهٔ کتاب به تارنمای انتشارات دنیای اقتصاد مراجعه کنید:

www.book.donya-e-eqtesad.com/

@IIFOM_CO

https://instagram.com/iifom.co باز کردن / نظر دهید

2022-08-13 06:02:28 کاتو [سناتور و تاریخ‌نویس رومی] می‌گفت: کسی که مال همشهری‌اش را بدزدد، عمرش را در غل و زنجیر به پایان می‌برد؛ اما آن که مال جامعه را بدزدد، کارش را در جامهٔ شاهانه و زر به پایان می رساند.

تاریخ تمدنِ ویلدورانت
کتاب اول: جمهوری باز کردن / نظر دهید

2022-08-07 15:20:14 «روزی امیر اسماعیل سامانی در اطراف مرو می گذشت، شتری را دید که در مزرعه مردم می چرد و از کِشت مردم می خورد. به غلام خود گفت برو و ببین شتر داغ که دارد و چون شنید داغ امیر دارد - ساربان خود را بخواند و علت را پرسید. وی گفت از دوش شتر فرار کرده و چون سحرگاه به فرار او واقف شدم به جستجو پرداختم. امیر اسماعیل سامانی گفت که چون عذر تو پسندیده افتد خداوند کِشت را بیاور تا بهای آن بدهم. چون صاحب مزرعه آمد، امیر همان دم بهای غله به نرخ روز نقد به او داد، آنگاه حاضران را گفت اگر من از خود انصاف ندهم، انصاف از کسان نتوانم سِتَد.
سدیدالدین محمد عوفی، جوامع الحکایات و لوامع الروایات باز کردن / نظر دهید

2022-07-31 09:02:22 فمینیسم به زنها یاد داد که مطیع بودن در برابر رئیس و کمک دست او بودن خوب است اما برای زن بد است که این کارها را برای شوهرش انجام دهد. این خوب است که غریبه‌ها بچه‌هایتان را بزرگ کنند اما برای مادرها بد است که وقتشان را بگذارند برای اینکه خودشان بچه‌هایشان را بزرگ کنند. فمینیسم ازدواج را از بین برده و به بچه ها آسیب رسانده است باز کردن / نظر دهید

2022-07-25 10:01:02 تأثیر اصلاحات ارضی بر مسئلۀ آب در ایران

اصلاحات ارضی به آن صورتی که انجام شد نتیجه‌اش درباره آب منفی بود. برای این‌که اکثر دهات ایران که در حدود شصت هزارتا ده شمارش شده است با آب قنات مشروب می‌شدند. قنات هم یک کانال زیرزمینی‌ست که منابع آب زیرزمینی را بدون هیچ تلمبه‌ و وسیله‌ای به سطح زمین می‌آورد و این آبیاری سنتی که منحصر به ایران و بعضی کشورهای مجاور ایران بود، قسمت اعظم کشاورزی ایران را تأمین می‌کرد.

در اثر اصلاحات ارضی امر قنوات... کشاورزان نتوانستند مثل سابق قنات را دائر نگه دارند. چون قنات کانالی زیرزمینی‌ست که هر سال بایستی در آن تعمیر کرد، کار کرد. اگر یک سال شما کار نکنید مقدار آبتان پایین می‌آید و اگر که چندین سال ادامه پیدا بکند اصلاً قنات خشک می‌شود. مقنی‌ها روی قنات کار می‌کردند. مقنی‌ها، یک اشخاصی بودند که توی دهات زندگی می‌کردند، دستمزد نازلی می‌گرفتند، زندگی‌شان توی ده تأمین بود و به این کار قنات می‌پرداختند.

بعد از این‌که اصلاحات ارضی شد دیگر این مقنی‌ها یواش‌یواش از کار خودشان رفتند، یعنی مالکی نبود که به این‌ها پول بدهد و این‌ها این کارها را انجام بدهند. رعیت‌ها هم، یعنی کشاورزان یک ده هم، با هم نمی‌توانستند جمع بشوند و واقعاً سر هم بکنند و این کار را انجام بدهند. این بود که به‌تدریج آب قنوات کم شد. و از این جهت خسارت مهمی به‌تدریج به قنات رسید. ولی اگر که قیمت گندم مصنوعاً پایین نگاه داشته نشده بود، امکان این بود که خب یک روزی یک کاری بشود. به‌تدریج باز قنوات را دائر بکنند. ولی خب نشد.

بعدها هم که کاری انجام دادند همه‌اش به‌فکر این شدند که سدهای بزرگ ساخته بشود، [از] این سدها بیشتر استفاده [برای تأمین] برق بشود. کما این‌که سدهایی ساخته شد قبل از این‌ها شبکه‌های آبیاری برای زیر این سدها تأسیس شده باشد. مثلاً سد دز که یکی از سدهای بزرگ ایران است، شاید هنوز هم تمام شبکه آبیاری زیر سد دائر نشده باشد. این بود که، سدسازی می‌شد و شد ولی آن کار آبیاری به آن صورتی که بایستی بشود نشد.

در آن موقعی که من در بنگاه آبیاری بودم خیلی تلاش کردیم که شاید تکنیک‌های جدیدی را به کار قنات وارد بکنیم. با اصل چهار برنامه‌ای داشتیم در این کار. و سعی و کوششی در این راه می‌کردیم ولی این‌ها همه‌اش در حالت به‌اصطلاح تجربه بود؛ هنوز به جایی نرسیده بود. آنچه که مسلم بود این بود که وضع دست‌مزد برای مقنی‌ها طوری شده بود که دیگر برای کسی صرف نمی‌کرد که کار قناتی بکند. و آن‌جاهایی که مالک رفته بود دیگر قنوات تقریباً آبشان خیلی کم شد، پایین آمد. خیلی مؤثر بود.

بخشی از مصاحبه ابوالحسن بهنیا (۱۲۸۹ - ۱۳۸۱) با پروژه تاریخ شفاهی ایران در دانشگاه هاروارد، نوار چهارم، ۲۵ خرداد ۱۳۶۳ باز کردن / نظر دهید

2022-07-22 09:14:07 فهرست اقلام صادراتی ایران به دیگر کشورهای جهان (آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، یونان و...) در عهد ناصری، ۱۳۰۲ ق. باز کردن / نظر دهید

2022-07-06 08:33:18 فاسدترین عقیده

احمدی‌نژاد در مصاحبه‌ای اخیراً گفته که اجباری بودن یا نبودن حجاب باید با رای اکثریت مشخص شود. گویا معتقد است که اکثریتِ مردمِ ایران با حجاب اجباری مخالفند (که به احتمال زیاد فکری مطابق با واقعیت است!).

بنده نیز معتقدم حجاب نبایستی اجباری می‌شد و نبایستی این اجبار را ادامه داد، ولی عقیده‌ی احمدی‌نژاد را فاسدترین عقیده در این باره می‌دانم، حتی اگر که اکثریت مردم نیز با من، در موردِ عدمِ اجبار حجاب، هم‌عقیده و هم‌رای باشند! شاید بتوان مسئله پوشش را به حکمِ شرع، به عرفِ یک جامعه (مثلاً در شهر یا روستای مربوطه)، و یا به آزادی افراد در انتخاب منوط و مربوط کرد. هر کدام از این معیارها خوبی‌ها و بدی‌هایی دارد. ولی به رای اکثریت مردم کشور؟ اگر اکثریت مردم، ۵۱درصد مردم، نظرشان این بود که زن‌ها نباید اصلاً از خانه خارج شوند چه طور؟ یا اگر اکثریت گفتند که اصلاً پوشش موی سر برای زن‌ها باید ممنوع شود (به سبک رضاشاه)؟ چرا اصلاً من باید در مورد پوشش زن یا مردِ کُرد در مریوان رایی داشته باشم؟ به من چه؟ به تو چه؟!

البته احمدی‌نژاد در این مسئله تنها نیست. مثلاً در طیفِ (به ظاهر) مقابل او، محمدرضا جلایی‌پور در باره حقوق مالکیت چنین رایی دارد که: اگر پنجاه‌درصد مردم کشور به اضافه یک نفر رای دادند که دولت پول من و ملک من را بگیرد، دولت حق، بلکه وظیفه، دارد آن را بگیرد! این البته نظر خیلی‌هاست، به خصوص نظرِ تقریباً تمام جناح‌های سیاسی مملکت! دعوایشان فقط سر این است که کدام یک "نماینده اکثریت" شوند تا خودشان باشند (و نه رقبا) که تصمیم بگیرند از که بستانند و به که بدهند! (یادتان هست که همین چند وقت پیش رئیس‌جمهور فعلی (آقای روحانی) وقیحانه اعلام کرد که تمام ارزهای داخل مملکت به دولت متعلق است؟)

این که حقوق و آزادی‌های مردم را به رای اکثریت موکول کنیم، به خصوص در کشور بزرگی مثل ایران که یک گوشه‌اش از گوشه دیگرش خبری ندارد، فقط به فساد و تباهی می‌انجامد. چرا باید اکثریت در مورد مالکیت یک نفر بر مالش تصمیم بگیرند؟ چرا رای اکثریتی که اصلاً فلان شخص را مثلاً در آبادان اصلاً نمی‌شناسند (یا حتی اگر بشناسد!!)، #دزدی دولت از آن آبادانی را مشروع می‌سازد؟ چرا اکثریت مردم کشور می‌توانند حکم کنند که زنان فلان روستا باید موظف به حجاب باشند یا نباشند؟

در آخر #دموکراسی همه‌اش بهانه‌ی #کنترل خواهد بود! به اسمِ #ملت، برای مردم هویتی جعلی انتخاب می‌کنند، و بعد به اسم دموکراسی همه چیز را از مردم خواهند گرفت: آزادیش را، مالش را، دینش را و حتی اگر بتوانند انسانیتش را!
@jenabegav باز کردن / نظر دهید

2022-07-01 14:03:33 عبدالعظیم حسنی: به امام جواد (ع) عرض کردم؛ حدیثی از پدران‌تان برایم بگوئید.

فرمود: امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید؛

«لَا يَزَالُ النَّاسُ بِخَيْرٍ مَا تَفَاوَتُوا فَإِذَا اسْتَوَوْا هَلَكُوا»

«مادامی که مردم متفاوتند، در خیرند، و هرگاه یکسان شوند، هلاک گردند»

المحدّث الکبیر الشیخ الصدوق

عیون اخبار الرضا (ع)، المجلّد الثّانی، باب آخر فیما جاء عن الرضا (ع) مِن أخبار المجموعة، ص ۹۲، حدیث ۵۵۹، ناشر؛ مشهد؛ مجمع البحوث الاسلامیّة، ۱۴۴۲ ق.

بحارالأنوار، جلد ۷۴، ص ۳۸۵.

#مصطفی_مطهری

https://t.me/ReligiousSchool باز کردن / نظر دهید

2022-06-06 09:14:22 فرمان همایون ناصرالدین شاه مبنی بر امنیت مال و جان و اختیار افراد در بکار انداختن سرمایه خویش که در رمضان ۱۳۰۵ هجری اعلان رسمی شد:

"عموم رعایای ما نسبت به جان و مال خود مختار هستند که بدون ترس و واهمه هر قسم تصرفی در اموال خود بخواهند بنمایند، و به هر کاری از اجتماعِ پول و انعقاد کمپانی‌ها از برای ساختن کارخانه‌ها و راه‌ها، و به هر رشته‌ای از رشته‌های تمدن و تمکن اقدام نمایند، اسباب رضای خاطر و خشنودی ماست و حفظ آن بر عهدهء ماست."

وزیر مختار بریتانیا می‌نویسد: "شاه در سلام عام نیز مضمون فرمان را تکرار کرد که احدی اختیار تعدی به جان و مال مردم را ندارد. یکی از درباریان گفت: مگر اعلیحضرت پادشاه! شاه حرف وی را قطع کرد و اعلام فرمود: خیر، شاه هم حق ندارد. باز کردن / نظر دهید

2022-06-03 17:02:40 .

آیا پیامبر حکومت داشت؟


پیامبر اکرم (ص) حکومت به معنای رایج فعلی یعنی "تنها قدرت مشروع اعمال اجبار" حتی در دوران مدنی هم نداشت. پیامبر حتی در سوره های مدنی هم از طرف خداوند خطاب می شد که تو مذَکِّر و مامور ابلاغی و بر آنها اجبار کننده نیستی.

پیامبر طبق میثاق نامه ی یثرب، صرفا حَکَم بین قبایل مختلف یثرب بود که در میان آنها مسلمان و یهودی و مشرک وجود داشت. هر قبیله در اداره ی امور خود خودمختار بود و بر اساس سازوکارهای داخلی خود رهبر انتخاب می کرد و اداره می شد. و تنها در هنگام مرافعه بین قبایل برای داوری نزد پیامبر می آمدند.

بعد از فتح مکه و اسلام آوردن تمام قبایل جزیره العرب همین الگو برای دیگر قبایل نیز اجرایی شد و هر قبیله بر اساس قوانین داخلی خود(که رِبعه نامیده می شد) مستقلا اداره می شد و پیامبر صرفا حکم بین قبایل بود و اداره ی نظم و نسق کل جزیره العرب بصورت اتحادیه ی بین قبایل بود.

مومنان مسلمان به اختیار خود بر اساس ایمانی که به پیامبر داشتند از او اطاعت می کردند. و این اطاعت با اطاعت های بالاجبار از حکومت ها متفاوت است. در قرآن همه جا خطاب به مومنان دستور می دهد که از پیامبر اطاعت کنید. نه این که به پیامبر دستور دهد که با زور و اعمال قدرت آنها را به اطاعت وادار. مگر دشمنان حربی.
این پیوند قلبی بین مومنان با پیامبر و نیز مومنان با یکدیگر و مومنان با خدا ولایت نامیده می شود.

در غدیر تمام شئون پیامبر (ص) به غیر از نبوت به علی ع منتقل شد از جمله ولایت. ولایت یک پیوند عمیق قلبی بین مومنان و ولی است که در آن مومنان ولی را حتی بر جان خود مقدم می دانند که این هم در سیاست و هم در مرجعیت دینی و ... ظهور و بروز می یابد. این تفاوت دارد با حکومت و خلافت که نظامی با قهر و غلبه بر دیگران سیطره یابد و آنها را به اطاعت وادارد و حفظ نظام را بر عدالت و اخلاق و ایمان مقدم بدارد. این حکومت امر مستحدثه ای بود که توسط کودتای سقیفه خلق شد و زمان پیامبر اکرم (ص) نبود.

سقیفه یک شورای به مفهوم قرآنی نبود که مردم آزادانه در امور خود جمع شوند و همفکری کنند و تصمیم بگیرند. بلکه یک کودتا به معنای واقعی کلمه با کمک قبیله ی بنی اسلم بود که این قبیله در اطراف مدینه بیابانگردی می کرد و بعلت تنگدستی مجاب به همکاری با وعده ی آذوقه ی اصحاب سقیفه شد که به مدینه آمدند و با شمشیر از مردم بیعت گرفتند.

اصحاب سقیفه پس از تسلط بر مدینه ، به دیگر قبایل پرداختند و آنچه که در کتب سیره و تاریخ به جنگ های "رده" معروف شده اند ، نه جنگ با مرتدین بلکه جنگ با قبایلی بود که می خواستند زیر بار حکومت توتالیتر مرکزی مدینه نروند و همچنان مانند دوران پیامبر (ص) مستقل بمانند و اطاعتشان صرفا از سر رضایت و رغبت باشد. ولی آنان سرکوب شدند و حکومت به معنای رایج امروزی را اصحاب سقیفه تاسیس کردند که بعدها عمل آنان تحت عنوان نظریه ی "تغلب" (یعنی حق با کسی است که غلبه کند) صورتبندی و تئوریزه شد.

نباید بین دو مقام "ثبوت" و "اثبات" خلط کرد. در فلسفه ی سیاسی اسلام ، امام(ع) منصوب خداوند است ثبوتا و منتخب مردم است اثباتا. همانطور که بهترین پزشک یک شهر ثبوتا ، الزاما همان کسی نیست که محل اقبال عمومی باشد اثباتا.


@Cmorghgrom30

. باز کردن / نظر دهید