بهشتی‌پور، تحلیلگر ارشد مسائل منطقه: جریان صدر راز پیشرفت خود | لینک رسانه‌های اصلاح‌طلب
بهشتی‌پور، تحلیلگر ارشد مسائل منطقه: جریان صدر راز پیشرفت خود در عراق امروز را موضع‌گیری همزمان علیه تهران و واشنگتن دیده/ مقتدی صدر با رویکرد پوپولیستی، اعتراضات مردم عراق را به بستری برای موقعیت خود بدل کرده/ اگر ایران در عزل و نصب وزیر و نخست وزیر در عراق دخالت داشته باشد، عراقیها طبعا حق اعتراض به آن را دارند/ چنین دخالتی بعید است
حسن بهشتی‌پور، تحلیلگر ارشد مسائل منطقه: عراقیها به دنبال ایجاد هیجاناتی در جامعه این کشور بوده و بنا دارند تا با اتهام‌افکنی نسبت به ایران و دیگر کشورها، توجیهی برای بن‌بست سیاسی در اداره کشور بتراشند. در طول چند ماه اخیر و به رغم برگزاری انتخابات، عراقیها نتوانستند رئیس جمهور و نخست‌وزیر کشور را انتخاب کنند. چرا که قانون اساسی عراق به گونه‌ای تدوین شده که به جای توجه به اکثریت به طوایف نگاه داشته است. اینکه مثلا؛ نخست‌وزیر به حتم باید شیعه بوده یا رئیس جمهور باید کرد اهل تسنن باشد. یا اینکه رئیس پارلمان باید حتما عرب سنی مذهب باشد. اینگونه تقسیم‌بندی، برگرفته از الگوی پیاده شده در ساختار سیاسی لبنان است و در همین کشور نیز، بحران‌هایی را همواره پدید آورده است. اینکه عراقیها، وضعیت کنونی خود را به گردن ایران یا دیگر کشورها بیاندازند، مشکلی از بحران سیاسی آنها حل نخواهد کرد. واقعیت این است که مردم عراق باید برای حل بحران در این کشور تصمیم گرفته و به گروهی رای بدهند که با داشتن اکثریت مطلق بتواند برای جایگاه نخست وزیر، رئیس جمهور و رئیس پارلمان اتخاذ موضع و تصمیم کند. یا اینکه با تغییر مدل سیاست‌ورزی، تمهیدی در نظر بگیرند که اگر چنانچه اکثریت حزبی، موفق به کسب اکثر کرسی‌ها شد، بتواند فارغ از نسبت رئیس جمهور و نخست وزیر با حزب و طایفه و یا مذهب او، دست به این انتخاب مهم بزند. در وضعیت فعلی هم شاهد یکه تازی مقتدی صدر و طرفدارانش در خیابان‌های بغداد هستیم. صدری که کلا یک فرد غیرنرمال با مواضع عمدتا رادیکال بوده و همواره علیه طیف‌های مختلف شیعی در داخل عراق نیز موضع داشته است. اینکه گفته می‌شود که صدر از رهبری تبعیت دارد هم خیلی بعید است. واقعیت این است که صدر، راز پیشرفت خود در عراق امروز را موضع‌گیری همزمان علیه تهران و واشنگتن دیده است. او در تلاش است تا با این حربه خود را مستقل جلوه کند. رویکرد پوپولیستی که اختلافات در بین جریانات شیعی را به صورت روزافزونی افزایش داده است. جریان مردمی عراق، امروز به اختلاف طبقاتی شدید پس از سقوط صدام، فساد سازمان یافته در ساختار اداری و بروکراتیک، خرید و فروش مسندهای حکومتی، فقر و امثالهم اعتراض دارد و مقتدی صدر با مستمسک کردن پوپولیستی این دست اعتراضات، آن را به بستری برای تثبیت موقعیت خود بدل کرده است. یکی از مواضعی که صدر همواره بر آن تاکید کرده، اشاره به دخالت ایران و آمریکا در مناسبات داخلی عراق است. باید دید که آیا دخالت را در وهله نخست به چه شکل تعریف می‌کنند. آیا ایران در عزل و نصب وزرا و نخست وزیر در عراق دستی دارد؟ اگر چنین باشد که طبعا مردم هر کشوری نسبت به چنین وضعی اعتراض خواهند کرد. اگر معنای حضور ایران در عراق به تعبیر ایجاد اتحاد در جامعه عراق بوده، مسئله به گونه دیگری تعریف خواهد شد. چرا که امثال العامری، بارزانی، طالبانی و دیگر چهره‌های برجسته عراقی حتی در ایام جنگ صدام با ایران در کشورمان زندگی کرده و در کنار مردم ایران، روزگار گذراندند. از این رو از دیرباز بین رهبرانی که روزگاری در ایران زندگی کردند، یک همذات پنداری با ایرانیان وجود داشته است. اعتقاد من بر این است که آنچه به معنای واقعی کلمه دخالت در مناسبات سیاسی بوده، اساسا در رابطه با حضور معنوی ایران در عراق موضوعیت نداشته است. https://tinyurl.com/yc48vk42
