به این باور رسیده ام که چیزی را نمیتوانی جبران کنی و دوباره در | رویاے شاعرانهــ
به این باور رسیده ام که چیزی را نمیتوانی جبران کنی و دوباره درست بگذاری اش سرجایش. حفره های زندگی ات همیشگی هستند. تو باید در اطرافش رشد کنی؛ مثل ریشه های درخت که از اطراف سیمان بیرون می زنند؛ باید خودت را از لای شیارها بیرون بکشی.
